Wyrok NSA z dnia 12 maja 1995 r., sygn. II SA 699/95

1. W sytuacji, gdy stosunek pracy z pracownikiem państwowym mianowanym ustał na podstawie ostatecznej decyzji o jego rozwiązaniu w drodze wypowiedzenia i wskutek upływu okresu wypowiedzenia, określonego w tej decyzji stosownie do art. 13 ust. 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego, uchylający tylko decyzję organu odwoławczego utrzymującą w mocy decyzję organu I instancji o rozwiązaniu stosunku pracy w drodze wypowiedzenia, nie uchyla skutków tej decyzji i nie jest orzeczeniem odpowiadającym orzeczeniu o przywróceniu pracownika do pracy, o jakim mowa w art. 45 par. 1 i w związku z art. 5 Kodeksu pracy.

2. Zasada niedziałania prawa wstecz odnosi się również do stosunków pracy z mianowania, co można wnosić z treści art. 3 Kodeksu cywilnego w związku z art. 300 Kodeksu pracy i art. 5 tego kodeksu.

Przepis art. 2 ust. 3 zdanie pierwsze ustawy z dnia 2 grudnia 1994 r. o zmianie ustawy o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 136 poz. 704/ wiąże się ze zlikwidowaniem przez art. 2 ust. 1 tej ustawy mianowania, jako formy nawiązania stosunku pracy z pracownikami urzędów państwowych oraz dotyczy stosunków pracy z mianowania, istniejących w dacie wejścia w życie ustawy zmieniającej, to jest w dniu 27 stycznia 1995 r.

uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Kuratora Oświaty w L. w przedmiocie rozwiązania stosunku pracy z urzędnikiem państwowym mianowanym.

UZASADNIENIE

Kurator Oświaty w L. decyzją z 28 kwietnia 1994 r., wydaną na podstawie art. 13 ust 1 pkt. 2 ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych /Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./, rozwiązał stosunek pracy z zatrudnioną na stanowisku dyrektora Wydziału Pedagogicznego Kuratorium Oświaty w L. - E. S. z dniem 31 lipca 1994 r. za trzymiesięcznym okresem wypowiedzenia, z powodu reorganizacji Kuratorium połączonej ze zmniejszeniem stanu zatrudnienia. Minister Edukacji Narodowej, po rozpatrzeniu odwołania, decyzją z 13 czerwca 1994 r. utrzymał w mocy powyższą decyzję Kuratorium Oświaty w L. Podał w uzasadnieniu, że w związku z wejściem w życie 27 kwietnia 1994 r. nowego statutu Kuratorium Oświaty w L., wprowadzona została nowa struktura organizacyjna tego urzędu, m in. uległ likwidacji Wydział Pedagogiczny, którego dyrektorem była powołująca się, oraz zmniejszono zatrudnienie o 6 etatów, w tym 5 etatów pedagogicznych. Kurator poszukiwał możliwości przeniesienia m. in. E. S. do innej pracy w administracji państwowej, zwracając się w tej sprawie pismem z 21 kwietnia 1994 r. do Wojewody w L., który jednak odmówił zatrudnienia pracowników zwolnionych z Kuratorium z uwagi na brak wolnych etatów.