Wyrok WSA w Krakowie z dnia 19 kwietnia 2024 r., sygn. I SA/Kr 245/24
Organ podatkowy nie ma obowiązku włączania do materiału dowodowego wszystkich dowodów z innych postępowań podatkowych dotyczących kontrahentów podatnika czy też z postępowań karnych. Powinien on włączyć tylko te materiały, które są istotne dla wyniku sprawy, a po ich włączeniu zapewnić stronie dostęp do nich, przy jednoczesnym przestrzeganiu zasad tajemnicy skarbowej.
Organ podatkowy nie ma obowiązku włączania do materiału dowodowego wszystkich dowodów z innych postępowań podatkowych dotyczących kontrahentów podatnika czy też z postępowań karnych. Powinien on włączyć tylko te materiały, które są istotne dla wyniku sprawy, a po ich włączeniu zapewnić stronie dostęp do nich, przy jednoczesnym przestrzeganiu zasad tajemnicy skarbowej.
Zgodnie z art. 22 § 2a Ordynacji podatkowej organ podatkowy, na wniosek podatnika, ogranicza pobór zaliczek na podatek, jeżeli podatnik uprawdopodobni, że zaliczki obliczone według zasad określonych w ustawach podatkowych byłyby niewspółmiernie wysokie w stosunku do podatku należnego od dochodu lub zysku przewidywanego na dany rok podatkowy. Przepis ten wskazuje przesłankę spełnienie, której powoduje
Organ podatkowy nie ma obowiązku włączania do materiału dowodowego wszystkich dowodów z innych postępowań podatkowych dotyczących kontrahentów podatnika czy też z postępowań karnych. Powinien on włączyć tylko te materiały, które są istotne dla wyniku sprawy, a po ich włączeniu zapewnić stronie dostęp do nich, przy jednoczesnym przestrzeganiu zasad tajemnicy skarbowej.
Organ podatkowy nie ma obowiązku włączania do materiału dowodowego wszystkich dowodów z innych postępowań podatkowych dotyczących kontrahentów podatnika czy też z postępowań karnych. Powinien on włączyć tylko te materiały, które są istotne dla wyniku sprawy, a po ich włączeniu zapewnić stronie dostęp do nich, przy jednoczesnym przestrzeganiu zasad tajemnicy skarbowej.
Organ podatkowy nie ma obowiązku włączania do materiału dowodowego wszystkich dowodów z innych postępowań podatkowych dotyczących kontrahentów podatnika czy też z postępowań karnych. Powinien on włączyć tylko te materiały, które są istotne dla wyniku sprawy, a po ich włączeniu zapewnić stronie dostęp do nich, przy jednoczesnym przestrzeganiu zasad tajemnicy skarbowej.
W przypadku, gdy orzeczenie TSUE, dokonując wykładni prawa Unii, pośrednio objawia (ujawnia) nieznaną wcześniej treść normatywną przepisów prawa krajowego będących kanwą interpretacji ogólnej, w świetle zasady skuteczności i lojalnej współpracy (art. 4 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej) należy uznać, że „stan prawny” w rozumieniu art. 14b § 5a O.p. uległ zmianie – co uniemożliwia wydanie postanowienia