Prawo podatnika do skorygowania uprzednio złożonej deklaracji, a tym samym obniżenia kwoty podatku należnego daje się wywieść wprost z treści art. 79 par. 2a w zw. z art. 79 par. 2 pkt 1b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.
Sprostowanie oczywistej omyłki nie może prowadzić do zmiany merytorycznej decyzji. "Prostowanie" błędu rachunkowego jest w istocie rzeczy w decyzji podatkowej rozstrzygnięciem o wysokości zobowiązania podatkowego i należnych odsetek za zwłokę, a zatem rozstrzygnięciem co do istoty sprawy. Rozstrzygnięcia co do istoty sprawy podatkowej winny zaś zapadać w formie decyzji. Tymczasem tryb rektyfikacji
Zgodnie z treścią art. 240 par. 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, w sprawie zakończonej decyzją ostateczną wznawia się postępowanie, jeżeli "wyjdą na jaw istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody istniejące w dniu wydania decyzji, nieznane organowi, który wydał decyzję. Przepis art. 240 par. 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej
Wynik kontroli wskazujący uchybienia w samoobliczeniu podatku oraz nieprawidłowości w rekonstrukcji podstaw opodatkowania, który odtwarza podstawy opodatkowania w celu określenia wysokości straty poniesionej w roku podatkowym, stanowi istotnościowo pierwszoinstancyjną decyzję administracyjną, którą Inspektor Kontroli Skarbowej powinien wydać na podstawie art. 24 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r.
Tylko uchylenie ostatecznej decyzji wymiarowej stanowi przesłankę do wznowienia postępowania na podstawie art. 240 par. 1 pkt 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.
1. Postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji może dotyczyć tylko ustalenia czy decyzje, których wniosek o stwierdzenie nieważności dotyczy, obarczone są wadami, których enumeratywny wykaz określają przepisy art. 247 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, czy te wady nie występują. Taki zakres omawianego postępowania wiąże się niewątpliwie
Jeżeli już po pobraniu podatku przez organ celny nastąpi zmniejszenie podstawy obliczenia kwoty podatku od towarów i usług z tytułu importu towaru poprzez zmianę decyzji o wymiarze cła, to w takiej sytuacji zastosowanie, powinny znaleźć przepisy ustawy Ordynacja podatkowa o stwierdzeniu nadpłaty. Niedopuszczalne jest przy tym, by organy podatkowe /mimo powołania w sentencji decyzji organu I instancji
Jeżeli podatnik chce uzyskać informację w indywidualnej sprawie, powinien wystąpić do organu podatkowego w trybie art. 14 par. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, który to przepis /w brzmieniu do 31 grudnia 2002 r./ stanowił, że właściwy organ podatkowy I instancji, na żądanie podatnika /płatnika lub inkasenta/, jest obowiązany do udzielenia pisemnych
Przez pojęcie "zagadnienia wstępnego" należy rozumieć wstępne "zagadnienie prawne", tymczasem w sprawie nie tyle chodzi o wyjaśnienie rozbieżności prawnych, a spór, co do faktu. Kwestia rzeczywistego przysługiwania stałego rabatu na sprowadzany towar importerowi, a w konsekwencji zasadność uznania, że wartość celna towaru odbiega od deklarowanej, podlegają swobodnej ocenie organu administracyjnego
Zmiana orzecznictwa nie stanowi przesłanki wznowieniowej, te bowiem są ściśle określone w art. 240 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.
Różnica poglądów co do wykładni przepisu nie może być kwalifikowana jako przesłanka do odstąpienia od zasady trwałości decyzji ostatecznej, wskazana w art. 247 par. 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.
Skierowanie decyzji do rodzica zastępczego, który w świetle przepisów art. 98 par. 1, art. 101 par. 1 i art. 112[1] ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy /Dz.U. nr 9 poz. 59 ze zm./ nie jest ustawowym przedstawicielem małoletniego umieszczonego w rodzinie zastępczej, jest równoznaczne ze skierowaniem decyzji do osoby nie będącej stroną w sprawie oraz dotknięte jest wadą wskazaną
Dodatkowe zobowiązanie podatkowe w podatku VAT powstaje przez wydanie decyzji i przedawnia się ono jako prawo wymiaru na mocy art. 68 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./.
1. Postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności nie może przeradzać się w postępowanie o charakterze merytorycznym, co oznacza, że minister finansów nie może badać na nowo zasadności stanowiska zajętego przez izbę skarbową. 2. Pojęcie rażącego naruszenia prawa nie ma ściśle określonego znaczenia /art. 247 par. 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926
Wniesienie odwołania od informacji, wydanej na podstawie art. 14 par. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, która nie jest decyzją organu podatkowego jest w świetle art. 220 par. 1 tej ustawy niedopuszczalne.
1. Wygaśnięcie decyzji o zabezpieczeniu stosownie do art. 33 par. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ nie uzasadnia umorzenia postępowania odwoławczego w sprawie zabezpieczenia zobowiązania podatkowego jako bezprzedmiotowego na podstawie art. 233 par. 1 pkt 3 w związku z art. 208 par. 1 tej ustawy. Przyjęcie bezprzedmiotowości postępowania odwoławczego
Uchylenie decyzji wymiarowych w podatku od towarów i usług, na podstawie których wydano decyzje o rozłożeniu na raty zaległości podatkowej, ma wpływ na byt prawny zobowiązania podatkowego. Decyzje o rozłożeniu na raty zaległości, zgodnie z art. 49 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ mają bezpośredni wpływ na termin zapłaty, który zgodnie z treścią
Brak jest podstawy prawnej, w tym również w art. 64 par. 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, do uwzględnienia żądania potrącenia na bieżące zobowiązania podatkowe lub zaległości podatkowe w podatkach stanowiących dochód budżetu Państwa, wierzytelności wobec Skarbu Państwa wynikających z art. 212 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce
Odmówić wyjaśnienia przedstawionych wątpliwości prawnych.
W świetle art. 10 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, przy uwzględnieniu art. 81 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, stwierdzić należy, że obniżenie podatku należnego o podatek naliczony w rozliczeniu za dany miesiąc, w ramach deklaracji w podatku od towarów
1. Nawet w sytuacji, gdyby syndyk prowadził działalność gospodarczą, majątek w ten sposób nabyty wejdzie w skład masy upadłości, a zatem wszelkie należności istniejące zarówno na dzień ogłoszenia upadłości jak i powstałe po jej ogłoszeniu na skutek działań syndyka podlegają zaspokojeniu z masy upadłości. A skoro tak, to kolejność zaspokojenia tychże należności musi następować według reguł przewidzianych
W sytuacji kiedy podatnik składa wniosek o stwierdzenie nadpłaty w czasie toczącego się postępowania kontrolnego lub podatkowego taki wniosek nie powinien być rozpoznany w trybie żądania stwierdzenia nadpłaty lecz w ramach toczącego się postępowania zmierzającego do określenia zaległości podatkowej albo stwierdzenia nadpłaty.
Od rozstrzygnięcia wszystkich zarzutów odwołania organ odwoławczy nie może się zwolnić z tego powodu, że niektórych z tych zarzutów strona nie podnosiła w toku postępowania, również w toku postępowania kontrolnego.
