Art. 139 ustawy o grach hazardowych nie ma charakteru dyskryminacyjnego, a ograniczanie działalności w zakresie gier hazardowych uzasadnione jest nadrzędnymi celami porządku publicznego. Artykuł 139 u.g.h. nie ustanawia środka zbyt restrykcyjnego do założonego celu, nie narusza zatem zasady proporcjonalności.
Art. 139 ustawy o grach hazardowych nie ma charakteru dyskryminacyjnego, a ograniczanie działalności w zakresie gier hazardowych uzasadnione jest nadrzędnymi celami porządku publicznego. Artykuł 139 u.g.h. nie ustanawia środka zbyt restrykcyjnego do założonego celu, nie narusza zatem zasady proporcjonalności.
Art. 139 ustawy o grach hazardowych nie ma charakteru dyskryminacyjnego, a ograniczanie działalności w zakresie gier hazardowych uzasadnione jest nadrzędnymi celami porządku publicznego. Artykuł 139 u.g.h. nie ustanawia środka zbyt restrykcyjnego do założonego celu, nie narusza zatem zasady proporcjonalności.
Art. 139 ust. 1 u.g.h. nie stwarza żadnych formalnych przeszkód w zakresie swobody przepływu towarów, a jedynie – jako przepis o charakterze fiskalnym – skutkuje zmniejszeniem zysku przedsiębiorców świadczących usługi w zakresie gier na automatach o niskich wygranych.
Art. 139 u.g.h. nie ma charakteru dyskryminacyjnego, a ograniczanie działalności w zakresie gier hazardowych uzasadnione jest nadrzędnymi celami porządku publicznego. Artykuł 139 u.g.h. nie ustanawia środka zbyt restrykcyjnego do założonego celu, nie narusza zatem zasady proporcjonalności.
Art. 139 ust. 1 u.g.h. nie stwarza żadnych formalnych przeszkód w zakresie swobody przepływu towarów, a jedynie - jako przepis o charakterze fiskalnym - skutkuje zmniejszeniem zysku przedsiębiorców świadczących usługi w zakresie gier na automatach o niskich wygranych.
Art. 139 ust. 1 u.g.h. nie stwarza żadnych formalnych przeszkód w zakresie swobody przepływu towarów, a jedynie - jako przepis o charakterze fiskalnym - skutkuje zmniejszeniem zysku przedsiębiorców świadczących usługi w zakresie gier na automatach o niskich wygranych.
Sąd krajowy stosując prawo krajowe powinien w zakresie, w jakim jest tylko możliwe interpretować prawo krajowe, tak aby zgodne ono było z prawem wspólnotowym, ma to szczególne znaczenie w przypadku dyrektyw, które wiążą państwa członkowskie co do rezultatu, który nimi powinien być osiągnięty.
Projekt regulaminu gry, o którym mowa w art. 13 ust. 1 oraz w art. 32 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych /Dz.U. 2004 nr 4 poz. 27 ze zm./ stanowi jedynie załącznik do wniosku o udzielenie zezwolenia na prowadzenie działalności w zakresie gier i jako taki nie musi być /dla swej ważności/ podpisany zgodnie z zasadami reprezentacji podmiotu będącego wnioskodawcą
Podstawą opodatkowania podatkiem od gier, zgodnie z art. 42 pktó ustawy z dnia 29 lipca 1992r. o grach losowych, zakładach wzajemnych i grach na automatach -obecnie o grach i zakładach wzajemnych, jest w grach na automatach - kwota stanowiąca różnicę między kwotą uzyskaną z wymiany żetonów do gry lub wpłaconą do kasy salonu i zakredytowaną w pamięci automatu lub wpłaconą do automatu a sumą wygranych
Właściwa jest wykładnia art. 42 pkt 6 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych /t.j. Dz.U. 1998 nr 102 poz. 650 ze zm./, iż "przez kwotę wpłaconą do kasy" należy rozumieć także kwotę wpłaconą obsłudze automatu jak również skredytowaną przez obsługę automatu.
Przedmiotem oceny rady gminy wyrażającej opinię w trybie art. 32 ust. 1 pkt 15 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach i zakładach wzajemnych /t.j. Dz.U. 2004 nr 4 poz. 27/, może być jedynie proponowana lokalizacja kasyna gry.
1. Pojęcie salon gry w rozumieniu art. 9 pkt 1 lit. "b" ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych /t.j. Dz.U. 1998 nr 102 poz. 650 ze zm./ w żadnym razie nie może być odnoszone do pojęcia salon gry o jakim mowa w art. 45 ust. 1 pkt 5 tej ustawy. 2. Stawki podatku od gier na automatach losowych o jakich mowa w art. 45 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych
1. Wygraną rzeczową w rozumieniu art. 2 ust. 2a ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych, zakładach wzajemnych i grach na automatach /Dz.U. 1998 nr 102 poz. 650 ze zm./ jest nie tylko uzyskanie własności rzeczy, lecz również nabycie uprawnień do korzystania z rzeczy, w tym także możliwości kontynuowania gry. 2. Naruszenie art. 145 par. 1 pkt 1 lit. "c" ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo
Konkurs wyczerpuje znamiona gry losowej w świetle art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych, zakładach wzajemnych i grach na automatach /Dz.U. 1998 nr 102 poz. 650 ze zm./ spełnione zostały bowiem łącznie wszystkie trzy przesłanki decydujące o uznaniu konkursu za grę losową, a mianowicie: zależność wyniku gry od przypadku, istnienie regulaminów oraz nagród pieniężnych lub rzeczowych
Dla uznania danej gry za grę losową decydujące znaczenie ma spełnienie trzech warunków: nabycie losu lub innego dowodu udziału w grze, istnienie regulaminu oraz zależność wyniku od przypadku /art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych, zakładach wzajemnych i grach na automatach /Dz.U. 1998 nr 102 poz. 650 ze zm./. Nie ma natomiast znaczenia dla określenia charakteru gry, czy los
W świetle wykształconego orzecznictwa wątpliwości co do charakteru gry losowej albo zakładu wzajemnego rozstrzyga się decyzją administracyjną wydaną na podstawie art. 2 ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych i zakładach wzajemnych /Dz.U. 1998 nr 102 poz. 650 ze zm./, a nie decyzją w sprawie zatwierdzenia regulaminu takiej gry, w trybie art. 13 ust. 2 ustawy.
Wystarczy stwierdzenie występowania w grze elementu losowości wpływającego bezpośrednio na wynik gry /wygraną pieniężną lub rzeczową/, aby zakwalifikować tę grę do gier losowych w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 lipca 1992 r. o grach losowych, zakładach wzajemnych i grach na automatach /t.j. Dz.U. 1998 nr 102 poz. 650/. Wprowadzenie różnych elementów dodatkowych /np. elementu wiedzy czy zręczności
