Art. 2 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych stanowi podstawę prawną do ustalenia zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości w stosunku do osoby dzierżawiącej garaż od Państwa.
Zróżnicowanie przez radę gminy wysokości stawek podatku od nieruchomości w oparciu o kryterium podmiotowe /zamieszkanie na terenie gminy bądź poza nią/ nie narusza przepisów ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./.
1. Nieużytki nie zostały wyłączone z opodatkowania podatkiem od nieruchomości. 2. Stosownie do art. 16 par. 2 i art. 196 par. 1 Kpa Naczelny Sąd Administracyjny ocenia legalność /zgodność z prawem/ zaskarżonej decyzji, a nie to, czy także w kryteriach słuszności bądź sprawiedliwości społecznej rozstrzygnięcie jest trafne.
Organ właściwy do wydawania decyzji nie może wydać w tej samej sprawie /dotyczącej tego samego podmiotu/ odrębnych decyzji - jednej o wymiarze podatku, drugiej zaś o zwolnieniu od podatku - jeżeli przepis szczególny nie stanowi o możliwości wydania odrębnych decyzji.
Uchwała rady gminy, ustalająca na podstawie art. 5 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31/, stawkę podatku o wysokości "O" zł od 1 m2 powierzchni budynku, jest wydana z naruszeniem tego przepisu.
Gruntami związanymi z prowadzeniem działalności gospodarczej są nie tylko grunty pod budynkami administracyjnymi, magazynowymi i produkcyjnymi ale również grunty, na których w danym roku podatkowym realizowane są zadania mieszczące się w przedmiocie działalności gospodarczej podatnika. Wydanie decyzji określającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości na podstawie art. 5 ust.
Ustalenie przez radę miasta w uchwale, że regulaminy targowisk uchwala zarząd miasta, narusza rażąco art. 40 i 41 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./.
Wprowadzenie przez radę gminy zwolnienia od podatku od posiadania psów mieszkańców zameldowanych na stałe na terenie gminy nie ma charakteru generalnego zwolnienia od podatku i nie narusza tym samym art. 14 pkt 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. 1991 nr 9 poz. 31 ze zm/.
1. Budynek w rozumieniu ustawy z 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ - jest budynkiem stałym lub tymczasowym w rozumieniu prawa budowlanego. Nie ma podstaw, aby przyczepy samochodowe, nawet adaptowane, traktować jako budynki. Częste korzystanie z przyczep do prowadzenia działalności gospodarczej spowodowało wyraźne wskazanie w art. 15 ust. 2 ustawy o podatkach
1. Z przepisu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 3 poz. 31 ze zm./ w związku z art. 46 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. nr 16 poz. 95 ze zm./ wynika, że obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości ciąży na posiadaczu zależnym nieruchomości albo obiektu budowlanego nie złączonego trwale z gruntem, stanowiącym własność
Grunty zajęte na ośrodek wczasowy przedsiębiorstwa państwowego, który jest wykorzystywany sezonowo, są gruntami związanymi z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 14 marca 1985 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. nr 12, poz. 50 ze zm.).
Przeznaczenie budynku na cele działalności gospodarczej nie zmienia fakt czasowego zawieszenia prowadzonej działalności.
1. Jeżeli opodatkowaniu podlegają obiekty bez ścian /por. art. 3 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 3 ust. 4 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych - Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./, to tym bardziej taras, którego zadaszenie wsparte jest na słupach, podlega wliczeniu do powierzchni użytkowej. Nie ma przy tym znaczenia rodzaj zadaszenia. 2. Użyte w art. 4 ust. 2 ustawy o podatkach i opłatach
Jeśli budynek został zakupiony na cele związane z działalnością gospodarczą, to okoliczności, iż prowadzone są w nim prace modernizacyjno-adaptacyjne nie zmienia faktu, iż przeznaczeniem budynku jest wykorzystywanie go do działalności gospodarczej.
1. Wycofanie pojazdu z ruchu na stałe powoduje wygaśnięcie obowiązku podatkowego w podatku od środków transportowych /art. 9 ust. 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych - Dz.U. nr 9 poz. 31/ i nie jest uzależnione ani od wyzbycia się pojazdu, ani od jego fizycznej likwidacji. 2. Złożenie przez właściciela pojazdu dowodu rejestracyjnego do depozytu kierownika urzędu rejonowego
Niewywiązanie się podatnika z obowiązku poinformowania organu podatkowego o wszelkich zmianach mających wpływ na wymiar podatku od nieruchomości, jak również odmowa wypełnienia i podpisu nowego formularza wykazu nieruchomości upoważnia organ podatkowy do dokonania wymiaru tego podatku w oparciu o dane wynikające z wcześniej złożonego wykazu, chociażby dane te nie odpowiadały już rzeczywistości.
Przepisy ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31/ nie dają podstawy do ustanowienia procentowego wskaźnika wymiaru podatku od nieruchomości, w razie tylko częściowego związania budynku lub gruntu z działalnością gospodarczą inna niż rolnicza lub leśna, a dopuszczają tylko ustalenie podatku od części budynku, jeżeli z tą działalnością związana jest dająca
Podatkiem od nieruchomości według stawki podwyższonej na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ mogą być objęte grunty pod zwałowiskami kopalni, które w roku podatkowym były bezpośrednio wykorzystywane na cele składowania odpadów i jeszcze nie objęte przekształceniem na cele rolne lub leśne oraz grunty, które
Nie można uznać opłat za rejestrację w placówkach służby zdrowia za opłaty administracyjne za czynności urzędowe wykonywane przez organy podległe radzie gminy w rozumieniu art. 18 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31/.
Nie można oceniać drogi publicznej jako targowiska w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./.
Brak powszechnego dostępu do miejsca i budowli przeznaczonych do handlu z ręki, koszów, stoisk, wozów konnych, przyczep, pojazdów samochodowych itp. każdej osoby fizycznej, osoby prawnej oraz jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, bez względu na to, czy prowadzi działalność gospodarczą, czy też nie ma żadnych prawem określonych uprawnień powoduje, że te miejsca i budowle nie spełniają
Ani wyrobiska, ani tereny czy obiekty powstałe po wyrobiskach w wyniku rekultywacji przeprowadzonej przez podatnika nie mogą być uznane za grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 5 ust. 2 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./.
1. Pojęcie targowiska określone w art. 15 ust. 2 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz.U. nr 9 poz. 31 ze zm./ nie jest tożsame z pojęciem targowiska określonym w art. 1 ust. 1 dekretu z 2 stycznia 1951 r. o targach i targowiskach /Dz.U. nr 41 poz. 312; zm. Dz.U. 1990 nr 34 poz. 198/. Pojęcie to w pierwszym z tych aktów prawnych ustanowione jest wyłącznie dla celów tej ustawy
Przepis art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych nie uprawnia rady gminy do różnicowania stawek w poszczególnych pozycjach w zależności od sytuacji majątkowej podatnika i osiąganych przez niego dochodów.
