Postanowienie WSA w Białymstoku z dnia 5 czerwca 2019 r., sygn. I SA/Bk 715/18
Spółka komandytowa, która nie dokonuje odpisów amortyzacyjnych od budowli, musi przyjąć za podstawę opodatkowania podatkiem od nieruchomości wartość rynkową obiektu, a nie początkową.
Formuła "nie jest i nie może być wykorzystywany do prowadzenia tej działalności ze względów technicznych" odnosi się do przedmiotu opodatkowania, którym zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 3 ab initio u.p.o.l. są "grunty, budynki i budowle związane z prowadzeniem działalności gospodarczej". Chodzi tu więc o niemożność prowadzenia działalności gospodarczej w ogóle, a nie o niemożność prowadzenia działalności
1. Istotą prowadzenia działalności gospodarczej jest uzyskiwanie przychodów, ale także ponoszenie wydatków stanowiących koszty ich uzyskania. Przykładem takich wydatków jest ponoszenie nakładów na przebudowę posiadanej przez podatnika nieruchomości, by dostosować ją do potrzeb wynikających z profilu działalności, która ma być prowadzona z wykorzystaniem tej nieruchomości. Twierdzenie, że prowadzenie
1. Organ podatkowy nie może samodzielnie dokonywać klasyfikacji funkcji nieruchomości, lecz powinien odwołać się do odpowiednich zapisów ewidencji gruntów i budynków. Oznacza to, że co do zasady o sposobie kwalifikacji gruntu (budynku), dla celów podatkowych w podatku od nieruchomości, nie tyle decyduje sposób rzeczywistego wykorzystania nieruchomości, ile jej funkcje (przeznaczenie) wskazane w ewidencji
Jeśli grunty leśne, nad którymi przebiegają linie elektroenergetyczne, są zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie przesyłu energii przez przedsiębiorstwo energetyczne, to skutkuje to ich opodatkowaniem podatkiem od nieruchomości. Nie stoi temu na przeszkodzie możliwość prowadzenia na tych gruntach, w ograniczonym zakresie, określonych czynności w ramach działalności leśnej.Teza od