Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 13 marca 2019 r., sygn. I SA/Bk 59/19
W sytuacji, gdy obiekty wymienione w art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane takie jak urządzenia techniczne i fundamenty, tworzą całość techniczno-użytkową trwale związaną z gruntem (a zatem w przypadku, gdy samo urządzenie techniczne nie jest wolnostojące, a owe związanie urządzenia z gruntem jest realizowane za pośrednictwem fundamentu), to przyjąć należy, że mamy do czynienia z obiektem budowlanym
Art. 2 pkt 1 ustawy o inwestycjach w zakresie elektrowni wiatrowych uzupełnia katalog budowli wyszczególnionych w art. 3 pkt 3 Prawie budowlanym. Podstawowe znaczenie dla oceny prawidłowości zawartego w art. 1a ust. 1 pkt 2 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych odesłania ma użyty w art. 2 pkt 1 u.i.e.w. zwrot legislacyjny "w rozumieniu przepisów prawa budowlanego". Skoro nakreślona w art. 2 pkt 1
Ustalanie przedmiotu opodatkowania w świetle ustawy o podatkach i opłatach lokalnych nie może zatem ograniczać się jedynie do katalogu zamieszczonego w art. 3 pkt 3 Prawa budowlanego, a wymaga jednoczesnego uwzględnienia treści art. 3 pkt 1 lit. b Prawa budowlanego i przewidzianej tam przesłanki stanowienia "całości techniczno-użytkowej" wraz z urządzeniami i instalacjami.
W sytuacji, gdy obiekty wymienione w art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane takie jak urządzenia techniczne i fundamenty, tworzą całość techniczno-użytkową trwale związaną z gruntem (a zatem w przypadku, gdy samo urządzenie techniczne nie jest wolnostojące, a owe związanie urządzenia z gruntem jest realizowane za pośrednictwem fundamentu), to przyjąć należy, że mamy do czynienia z obiektem budowlanym