Wyrok NSA z dnia 22 listopada 2023 r., sygn. I FSK 108/23
Należyte uzasadnienie postanowienia o przedłużeniu terminu zwrotu podatku VAT stanowi istotną gwarancję ochrony praw podatnika i musi precyzyjnie wskazywać na konkretne okoliczności faktyczne wzbudzające uzasadnione wątpliwości organu podatkowego co do zasadności zwrotu; ogólnikowe odwoływanie się do prowadzonych kontroli lub nieokreślonych powiązań kapitałowych kontrahentów, bez szczegółowego wyjaśnienia
Działania gminy polegające na zakupie i instalacji systemów odnawialnych źródeł energii na nieruchomościach mieszkańców nie stanowią czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdy nie są wykonywane w ramach działalności gospodarczej mającej na celu osiągnięcie stałego dochodu.
W przypadku, gdy przedsiębiorca uczestniczy w łańcuchu transakcji, którego etap jest wykorzystywany do oszustwa podatkowego dotyczącego podatku od towarów i usług, i jednocześnie podatnik ten świadomie uczestniczy w tym procederze, nie przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego, a wykazywane przez niego transakcje dokumentujące oszustwo podatkowe nie stanowią podstawy do obniżenia podatku
W przypadku rozliczeń podatkowych w podatku od towarów i usług, podatnikowi odmawia się prawa do odliczenia podatku naliczonego w sytuacji wykazania przez organy podatkowe, iż podatnik miał świadomość lub w okolicznościach sprawy mógł i powinien był mieć świadomość, że uczestniczy w łańcuchu transakcji związanych z oszustwem podatkowym. Zarówno w przypadku świadomego uczestnictwa w procederze oszustwa
Przedłużenie terminu zwrotu nadwyżki podatku VAT jest dopuszczalne wyłącznie wówczas, gdy organ podatkowy wykaże istnienie konkretnych, uzasadnionych wątpliwości co do zasadności tego zwrotu, wymagających dodatkowej weryfikacji w ramach prowadzonych postępowań kontrolnych lub podatkowych, przy czym weryfikacja taka musi być objęta wystarczająco uzasadnionym uzasadnieniem, wskazującym na potrzebę i
Prawo do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym w podatku od towarów i usług podlega realizacji w terminach ustawowo określonych, których przedłużenie może nastąpić jedynie w sytuacjach wskazanych w przepisach prawa podatkowego, a każda nadwyżka podatku naliczonego nad należnym, niezwrócona w wyznaczonym terminie, traktowana jest jako nadpłata podlegająca oprocentowaniu.
W postępowaniu dotyczącym odliczenia podatku naliczonego w kontekście udziału w karuzeli podatkowej, kluczowa jest wszechstronna i dokładna analiza materiału dowodowego w kontekście zasad logiki i doświadczenia życiowego. Świadomy udział podmiotu w oszustwie podatkowym, nawet jeśli pełni on rolę bufora lub brokera w łańcuchu dostaw, pozbawia go prawa do odliczenia podatku naliczonego.
Zasada neutralności podatku VAT, będąca fundamentalnym elementem systemu VAT, wymaga, by organy podatkowe wykazywały konieczność i proporcjonalność każdego odstępstwa od natychmiastowości zwrotu nadpłaty, w szczególności w kontekście art. 87 ust. 2 ustawy o VAT, co gwarantuje równowagę między ochroną interesów budżetowych państwa a prawami podatnika.
Z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje każdemu, kto jest nabywcą towaru i podatnikiem podatku VAT oraz otrzymał fakturę stwierdzającą nabycie towarów lub usług, a nabycie ma związek ze sprzedażą opodatkowaną. Sama faktura VAT nie tworzy prawa do odliczenia podatku w niej wykazanego, gdyż przysługuje ono zasadniczo tylko wówczas, gdy podatek naliczony
Z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje każdemu, kto jest nabywcą towaru i podatnikiem podatku VAT oraz otrzymał fakturę stwierdzającą nabycie towarów lub usług, a nabycie ma związek ze sprzedażą opodatkowaną. Sama faktura VAT nie tworzy prawa do odliczenia podatku w niej wykazanego, gdyż przysługuje ono zasadniczo tylko wówczas, gdy podatek naliczony
W przypadku sporu dotyczącego prawa do zastosowania obniżonej stawki VAT dla usług licencyjnych związanych z programem komputerowym, kluczowe jest dokładne ustalenie przez sąd, kto jest twórcą programu oraz jaki był rzeczywisty udział skarżącego w procesie tworzenia oprogramowania, ponieważ tylko faktyczny twórca może korzystać z preferencji podatkowej.
Usługi doradztwa prawnego świadczone przez podmiot zewnętrzny nie mogą być uznane za usługi zarządzania alternatywnym funduszem inwestycyjnym w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 12 ustawy o VAT, jeśli zakres świadczonych czynności nie obejmuje zarządzania portfelami inwestycyjnymi lub zarządzania ryzykiem oraz jeżeli nie zawierają one wiążących decyzji w imieniu lub na rzecz funduszu, skutkując tym, że