Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 7 grudnia 2023 r., sygn. I SA/Wr 237/23

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Dagmara Dominik-Ogińska (sprawozdawca) Sędziowie: Sędzia WSA Dagmara Stankiewicz-Rajchman AWSA Tomasz Trybuszewski Protokolant: starszy specjalista Katarzyna Motyl po rozpoznaniu w Wydziale I, na rozprawie w dniu 7 grudnia 2023 r. sprawy ze skargi: B. S. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu z dnia 23 stycznia 2023 r. nr 0201-IOD1.4102.4.2022 w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2013 r.: I. uchyla zaskarżoną decyzję w całości wraz z poprzedzającą ją decyzją Naczelnika Urzędu Skarbowego w G. z 30 listopada 2021 r., nr 0205-SPV.4102.21.2020; II. umarza postępowanie podatkowe w sprawie; III. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu na rzecz Strony skarżącej kwotę 4.581,00 zł (cztery tysiące pięćset osiemdziesiąt jeden złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowoadministracyjnego.

Uzasadnienie

1. Postępowanie przed organami podatkowymi.

1.1. Przedmiotem skargi B. S. (dalej Strona/ Skarżący) jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we Wrocławiu (dalej organ odwoławczy) z dnia 23 stycznia 2023 r. nr 0201-IOD1.4102.4.2022 utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w G. (dalej organ podatkowy pierwszej instancji) z dnia 30 listopada 2021 r. nr 0205-SPV.4102.21.2020 określającą Stronie wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2013 r.

1.2. W dalszej części uzasadnienia, będą jedynie wyeksponowane elementy istotne dla przedmiotowego wyroku a dotyczące najdalej idącego zarzutu skargi upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego.

1.3. W uzasadnieniu decyzji organu odwoławczego wskazano, że termin przedawnienia zobowiązania podatkowego za 2013 r. upływał z dniem 31 grudnia 2019 r. Odwołano się do treści art. 70 § 6 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm.; dalej OP) oraz uchwały składu 7 sędziów NSA z dnia 24 maja 2021 r. sygn. akt I FPS 1/21, CBOSA i wskazano, że w sprawie doszło do zawieszenia biegu terminu przedawnienia, które nie miało charakteru instrumentalnego. Ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że w przedmiotowej sprawie po zakończeniu protokołem z dnia 9 sierpnia 2016 r. kontroli podatkowej wszczętej w dniu 4 sierpnia 2014 r., zostało sporządzone w dniu 30 września 2016 r. przez organ kontroli zawiadomienie o ujawnieniu czynu zabronionego związanego z zaniżeniem podstawy opodatkowania oraz kwoty podatku do zapłaty za lata 2010-2013. W dniu 4 października 2016 r. zawiadomienie zostało przekazane do Wieloosobowego Stanowiska ds. Karnych Skarbowych w Urzędzie Skarbowym w G. Postanowieniem z dnia 14 listopada 2016 r. nr sprawy 0205-KS.60.66.2016 Naczelnik Urzędu Skarbowego w G. wszczął śledztwo, prowadzone pod nadzorem Prokuratury Rejonowej w G., w sprawie o przestępstwo skarbowe polegające na podaniu nieprawdy w zeznaniach podatkowych za lata 2010 – 2013 skutkujące uszczupleniem podatku dochodowego od osób fizycznych za te lata. O prowadzonym śledztwie Skarżący — na co wskazuje organ odwoławczy — został poinformowany w piśmie z dnia 14 listopada 2016 r. W tym samym dniu zostało wydane postanowienie o przedstawieniu Skarżącemu zarzutów, z którymi został zapoznany w dniu 16 grudnia 2016 r. Następnie postanowieniem z dnia 6 października 2016 r. organ podatkowy pierwszej instancji wszczął wobec podatnika postępowania podatkowe w zakresie weryfikacji rozliczenia podatku dochodowego z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej za lata 2010-2013. W dniu 27 grudnia 2016 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w G. wydał postanowienie o zawieszeniu śledztwa do czasu zakończenia postępowań podatkowych ostatecznymi decyzjami wymiarowymi. Postanowienie, wraz z aktami sprawy, zostało przekazane do Prokuratury Rejonowej w G. (dalej Prokuratura Rejonowa) celem zatwierdzenia. W odpowiedzi pismem z dnia 4 stycznia 2017 r. Prokuratura Rejonowa poinformowała, iż na obecnym etapie brak jest podstaw do zawieszenia postępowania i wskazała na okoliczność ustalenia i przesłuchania osób prowadzących księgowość Spółki C. oraz ustalenia stanu postępowania podatkowego. Następnie pismem z dnia 4 stycznia 2017 r., które wpłynęło do organu podatkowego pierwszej instancji w dniu 20 stycznia 2017 r. Prokuratura Rejonowa, mając na uwadze, że z dokumentacji kontroli podatkowej wynika, że jedyną osobą odpowiedzialną za prowadzenie spraw księgowych w sprawie był Skarżący, poleciła odstąpić od realizacji ww. wytycznych i przesłuchać w charakterze świadka J. J. w celu weryfikacji twierdzeń pełnomocnika Skarżącego podniesionych w zastrzeżeniach kontroli. Powyższe okoliczności świadczą o aktywności Prokuratury Rejonowej w prowadzonym postępowaniu karnym skarbowym jako organu prowadzącego stały i obowiązkowy nadzór nad śledztwem. Jednocześnie Prokuratura Rejonowa na żadnym etapie postępowania, nie kwestionowała zasadności wszczęcia śledztwa w sprawie. Co więcej o braku instrumentalności wszczęcia śledztwa wobec Skarżącego świadczy fakt dwukrotnego przedłużania śledztwa przez prokuratorski organ nadzoru (postanowienia z dnia 4 stycznia 2017 r. oraz z dnia 11 kwietnia 2017 r.), co zdaniem organu odwoławczego wskazuje na pełną akceptację i celowość działań organu karnego skarbowego. Podkreślono też, że realizując polecenie Prokuratury Rejonowej w dniu 25 stycznia 2017 r. został przesłuchany w toczącej się sprawie karnej skarbowej, w charakterze świadka J. J. W dniu 11 stycznia 2017 r. był on też przesłuchiwany w charakterze świadka w toczącym się postępowaniu podatkowym a w dniu 13 marca 2020 r. przez organ odwoławczy.