Wyrok WSA w Łodzi z dnia 9 listopada 2023 r., sygn. I SA/Łd 706/23

Podatek dochodowy od osób prawnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi – Wydział I w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Joanna Grzegorczyk-Drozda, Sędziowie Sędzia NSA Paweł Janicki (spr.), Asesor WSA Grzegorz Potiopa, Protokolant Specjalista Agnieszka Kerszner, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 09 listopada 2023 r. sprawy ze skargi C. Spółki z o.o. z siedzibą w Ł. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z dnia 30 czerwca 2023 r. nr 1001-IOD-4.4100.16.2022.23.U71.AKo w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2015 rok 1. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi z dnia 04 października 2022 roku o numerze 1071-SPP.4100.6.2020.64; 2. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi na rzecz strony skarżącej kwotę 23.804 (dwadzieścia trzy tysiące osiemset cztery) złote tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z 30 czerwca 2023 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Łodzi (dalej: DIAS, organ odwoławczy lub organ II instancji) uchylił w całości decyzję Naczelnika Łódzkiego Urzędu Skarbowego w Łodzi z 4 października 2022 r., którą określono C sp. z o.o. z siedzibą w Ł. zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych za 2015 rok w kwocie 2.533.910,00 zł i określił to zobowiązanie na kwotę 1.343.311,00 zł.

Z decyzji pierwszoinstancyjnej Naczelnika Łódzkiego Urzędu Skarbowego (dalej: NŁUS) wynika, że określenie stronie zobowiązania podatkowego było wynikiem przedefiniowania transakcji zawartych przez stronę z podmiotami powiązanymi, których przedmiotem były nieruchomości położone w Ł. przy ul. [...] i ul. [...] oraz we W. przy ul. [...] (tzw. schemat nr 1) oraz położone w Ł. przy ul. [...] [...], [...], [...] (tzw. schemat nr 2). Organ ten stwierdził, że wbrew twierdzeniom strony, aktem notarialnym z dnia 19 czerwca 2015 r. nie doszło do wniesienia w postaci aportu do spółki E z siedzibą na Cyprze zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej: ZCP), w skład której wchodziły: nieruchomości objęte schematem nr 1 o łącznej wartości (wraz z prawem wieczystego użytkowania i prawami związanymi) 9.726.000,00 zł, ruchomości o wartości 14.800,00 zł, należności w kwocie 60.247,97 zł, środki pieniężne zgromadzone na rachunku w kwocie 500,00 zł i zobowiązania w kwocie 2.776.871,82 zł. Zdaniem NŁUS przedmiot aportu nie spełniał warunków ZCP, określonych w art. 4a pkt 4 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r., Nr 74, poz. 397 ze zm.) – dalej p.d.o.p. Konsekwencją tego miało być również to, że nie mogło w następnej kolejności dojść do wniesienia przez cypryjską spółkę tej samej ZCP aportem do polskiej spółki L sp. k., a później, po likwidacji L sp. k. poprzez podział majątku i zobowiązań, do przeniesienia wyodrębnionych części stanowiących ZCP do: C sp. z o.o. spółki komandytowej, E2 sp. z o.o. oraz P C sp. z o.o. spółki komandytowej.