Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 20 września 2023 r., sygn. I SA/Ol 169/23

Podatek od towarów i usług; Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Andrzej Brzuzy (sprawozdawca) Sędziowie sędzia WSA Przemysław Krzykowski asesor WSA Anna Janowska Protokolant starszy referent Elżbieta Parda po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 września 2023 r. sprawy ze skargi B. S. na decyzję Naczelnika Warmińsko-Mazurskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Olsztynie z dnia 20 lutego 2023r., nr 378000-COP1.4103.16.2023.ET.SZD w przedmiocie podatku od towarów i usług za kwiecień-październik 2016r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z 15 września 2022 r. Naczelnik Warmińsko-Mazurskiego Urzędu Celno-Skarbowego w Olsztynie (dalej jako: "organ I instancji") określił B. S. (dalej jako: "strona", "skarżąca") zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług (dalej jako: "podatek VAT") za miesiące od kwietnia do lipca i październik 2016 r. oraz umorzył postępowanie podatkowe w przedmiocie podatku VAT za sierpień 2016 r.

Z przekazanych sądowi wraz ze skargą akt podatkowych sprawy wynika, że przedmiotową decyzję wydano w oparciu o ustalenia kontroli celno-skarbowej w zakresie przestrzegania przepisów prawa podatkowego w podatku VAT za miesiące od kwietnia do października 2016 r., następnie przekształconej w postępowanie podatkowe.

Organ I instancji podał, że w okresie objętym kontrolą strona prowadziła działalność gospodarczą pod nazwą B. Głównym przedmiotem tej działalności były usługi transportowe, w szczególności odpadów oraz prace rozbiórkowe.

Przeprowadzona kontrola i postępowanie podatkowe wykazało, że w badanym okresie strona dokonała obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w łącznej kwocie 245.628,00 zł wykazany w fakturach wymienionych szczegółowo na s. 7-9 decyzji organu I instancji wystawionych przez S. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. (dalej również jako: "spółka S.", "S.") - 23 faktury oraz przez A. Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. (dalej również: "spółka A.", "A.") – 15 faktur, które nie dokumentowały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. W konsekwencji organ I instancji uznał, że sporne faktury stwierdzają czynności, które nie zostały dokonane i na podstawie art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, ze zm.), dalej jako: "ustawa o VAT", zakwestionował stronie prawo do odliczenia podatku naliczonego z tych faktur.