Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 13 września 2023 r., sygn. II SA/Gd 146/23

Planowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia Dariusz Kurkiewicz Sędziowie: Sędzia WSA Magdalena Dobek – Rak (spr.) Asesor WSA Wojciech Wycichowski Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Agnieszka Pazdykiewicz po rozpoznaniu w dniu 13 września 2023 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi A. L. i P. L. na uchwałę Rady Miasta Gdyni z dnia 22 czerwca 2005 r. nr XXXII/753/05 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części dzielnicy Ch. – W. w Gdyni, rejon ulic S. i W. 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w odniesieniu do stanowiącej własność skarżących A. L. i P. L. działki o numerze ewidencyjnym 4292, dla której Sąd Rejonowy w Gdyni, V Wydział Ksiąg Wieczystych, prowadzi księgę wieczystą Kw nr [...], 2. zasądza od Rady Miasta Gdyni solidarnie na rzecz skarżących A. L. i P. L. kwotę 1294 (tysiąc dwieście dziewięćdziesiąt cztery) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

A. L. i P. L. wnieśli skargę na uchwałę Rady Miasta Gdyni nr XXXII/753/05 z dnia 22 czerwca 2005 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części dzielnicy Chwarzno-Wiczlino w Gdyni, rejon ulic Suchej i Wiczlińskiej, zaskarżając ją w całości, względnie w zakresie dotyczącym ustalenia obsługi komunikacyjnej drogi 077 KD-Z 2/2 w karcie terenu nr 2202.

Skarżący zarzucili uchwale naruszenie art. 64 ust. 1 i 3 Konstytucji RP, art. 1 ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz § 14 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie. Jak wskazano, brak ustalenia dostępu do drogi publicznej 077 KD-Z 2/2 (ul. Wiczlińskiej) z nieruchomości skarżących, działki nr [...], doprowadził do naruszenia prawa skarżących do zagospodarowania i korzystania z nieruchomości zgodnie z jej przeznaczeniem i przysługującym prawem własności, pozbawienia ich podstawowego atrybutu prawa własności, tj. możliwości zabudowy nieruchomości, a także naruszenia zasady proporcjonalności przy ustalaniu zakresu potencjalnych ograniczeń w zagospodarowaniu nieruchomości, naruszenia interesu prawnego skarżących poprzez nieuwzględnienie gwarancji ochrony własności przy określaniu zasad kształtowania ładu przestrzennego.