Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 9 marca 2023 r., sygn. II SA/Go 68/23

Prawo miejscowe; Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Staniszewska Sędziowie Sędzia WSA Adam Jutrzenka-Trzebiatowski Asesor WSA Kamila Karwatowicz (spr.) po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 9 marca 2023 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego na uchwałę Rady Gminy z dnia 30 grudnia 2021 r., Nr XXVII/178/2021 w sprawie przyjęcia ,,Programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy [...] na rok 2022" oddala skargę.

Uzasadnienie

Na sesji w dniu 30 grudnia 2021 r. Rada Gminy, działając na podstawie art. 11 a ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (aktualnie tj. Dz. U. z 2022 r. poz. 572 ze zm., dalej jako u.o.z.) podjęła uchwałę Nr XXVII/178/2021 w sprawie przyjęcia ,,Programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy [...] na rok 2022". Uchwała została opublikowana w Dzienniku Urzędowym Województwa 5 stycznia 2022 r., poz. 56.

Powyższa uchwała stała się przedmiotem skargi wniesionej przez Prokuratora Rejonowego do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. w części obejmującej § 6 pkt 3 uchwały. Skarżący zarzucił uchwale istotne naruszenie prawa - art. 7 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej oraz art. 11 a ust. 2 pkt 1-8 u.o.z. poprzez przekroczenie delegacji ustawowej i bezpodstawne ujęcie w § 6 pkt 3 uchwały postanowienia dotyczącego prowadzenia działań edukacyjnych i informacyjnych mających na celu zwiększenie świadomości społecznej dotyczącej kwestii bezdomności zwierząt i opieki nad zwierzętami.

W uzasadnieniu skargi Prokurator wskazał, iż program opieki nad zwierzętami uchwalany na podstawie art. 11 a ust. 1 i 2 u.o.z. jest aktem prawa miejscowego w rozumieniu art. 87 ust. 2 i art. 94 Konstytucji RP oraz art. 40 ust 1 ustawy o samorządzie gminnym, co potwierdza orzecznictwo sadów administracyjnych. Dalej podał, iż uchwała ustanawiająca program opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt powinna zwierać elementy wskazane jako obligatoryjne w art. 11a ust. 2 pkt 1-8 oraz ust. 5 u.o.z. ze skonkretyzowaniem ich treści, w tym sposób postępowania w określonych sytuacjach, podmioty odpowiedzialne za realizacje poszczególnych zadań, a także wysokość i sposób finansowania programu. Zdaniem skarżącego zaskarżona uchwała powyższych wymogów nie spełnia. Skarżący zwrócił uwagę, iż Rada Gminy poprzez ujęcie w § 6 pkt 3 uchwały zapisu o prowadzeniu działań edukacyjnych i informacyjnych mających na celu zwiększenie świadomości społecznej dotyczącej kwestii bezdomności zwierząt i opieki nad zwierzętami, przekroczyła delegację ustawową wynikającą z art. 11a ust 2 pkt 1 -8 u.o.z., gdyż jak stwierdził Prokurator - ustawodawca w art. 11a ust 2 u.o.z. zawarł zamknięty katalog zadań, które program powinien obligatoryjnie regulować i nie jest dopuszczalna wykładnia rozszerzająca zastosowania tego przepisu do innych kwestii, które nie zostały w nim wymienione. Prokurator dodał, iż w tej mierze unormowana w art. 7 Konstytucji RP zasada praworządności wymaga, by materia regulowana wydanym aktem normatywnym (aktem prawa miejscowego) wynikała z upoważnienia ustawowego i nie przekraczała zakresu tego upoważnienia. Do tego zgodnie z art. 94 Konstytucji RP regulacje zawarte w akcie prawa miejscowego maja na celu jedynie ,,uzupełnienie’’ powszechnie obowiązujących rangi ustawowej, kształtują prawa i obowiązki ich adresatów, a więc nie są wydawane w celu wykonania ustawy tak jak rozporządzenie w rozumieniu art. 92 Konstytucji RP . Zdaniem skarżącego w omawianej uchwale uzupełnienie przez przepisy stanowione przez organ jest niezgodny z zasadami legislacji i stanowi wykroczenie poza zakres ustawowego upoważnienia.