Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 18 stycznia 2023 r., sygn. II SA/Rz 1316/22

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Ewa Partyka Sędziowie WSA Elżbieta Mazur - Selwa WSA Paweł Zaborniak /spr./ Protokolant specjalista Anna Mazurek–Ferenc po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 stycznia 2023 r. sprawy ze skargi M. H. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rzeszowie z dnia 15 września 2022 r.nr SKO.4111/82/2022 w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku celowego - skargę oddala –

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi MH (dalej: "Skarżącej") jest decyzja Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Rzeszowie (dalej: "Kolegium", "Organ odwoławczy" lub "Organ II instancji") z 15 września 2022 r. nr SKO.4110/82/2022, wydana w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku celowego.

Z uzasadnienia skargi oraz nadesłanych akt sprawy wynika, że wnioskiem z 1 czerwca 2022 r. Skarżąca zwróciła się do Prezydenta Miasta [...] (dalej: "Prezydent" lub "Organ I instancji") o przyznanie specjalnego zasiłku celowego na pokrycie kosztów wkładu koronowo-korzeniowego oraz korony akrylowej w łącznej kwocie 500 zł.

Decyzją z 1 lipca 2022 r. nr PŚD-R.5011.7240.2022.12255 Prezydent Miasta [...] odmówił przyznania Skarżącej wnioskowanego specjalnego zasiłku celowego.

Organ I instancji podał, że Skarżąca zamieszkuje samotnie, prowadzi jednoosobowe gospodarstwo domowe, nie pracuje i z uwagi na stan zdrowia przebywa pod stałą opieką lekarską. Skarżąca otrzymuje świadczenie emerytalne w wysokości 1 597,48 zł oraz posiada przyznany dodatek mieszkaniowy w wysokości 147,33 zł. Z przysługującej emerytury egzekwowane są należności niealimentacyjne w wysokości 438,86 zł, związane ze spłatą zaciągniętych kredytów. Prezydent podniósł, że Skarżąca przekracza kryterium dochodowe osoby samotnie gospodarującej, określone art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (tekst jedn. Dz.U. z 2021 r. poz. 2268 z późn. zm.) – dalej: "u.p.s.", na kwotę 776 zł. Ponadto w ocenie Organu I instancji, w realiach opisywanej sprawy nie zachodzi szczególnie uzasadniony przypadek w rozumieniu art.. 41 u.p.s., przemawiający za koniecznością uwzględnienia zgłoszonego żądania. Skarżąca posiada bowiem stałe źródła dochodów oraz prawo do korzystania z bezpłatnych świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych przez Narodowy Fundusz Zdrowia. Skoro zabieg, którego sfinansowania domaga się Skarżąca nie został wskazany w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 6 listopada 2013 r. w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu leczenia stomatologicznego (tekst jedn. Dz.U. z 2021 r. poz. 2148 z późn. zm.), to zgłoszoną potrzebę uznać należało za ponadstandardową, która nie może zostać sfinansowana w drodze świadczeń przyznanych w ramach pomocy społecznej.