Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 7 grudnia 2022 r., sygn. II SA/Gd 329/22

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz (spr.) Sędziowie Asesor WSA Justyna Dudek-Sienkiewicz Asesor WSA Wojciech Wycichowski po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2022 r. w Gdańsku w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Słupsku z dnia 10 marca 2022 r., nr SKO.420.10.2022 w przedmiocie zasiłku celowego oddala skargę.

Uzasadnienie

Skarga K. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Słupsku z 10 marca 2022 r. utrzymującą w mocy decyzję Kierownika Ośrodka Pomocy Społecznej w Kobylnicy z 2 lutego 2022 r. o przyznaniu zasiłku celowego w kwocie 200 zł z przeznaczeniem na dofinansowanie zakupu pieca, została wniesiona w następującym stanie sprawy:

W dniu 19 stycznia 2022 r. K. R. zwróciła się do Ośrodka Pomocy Społecznej w Kobylnicy o przyznanie zasiłku celowego w kwocie 4.000 zł z przeznaczeniem na remont pieca.

Decyzją z 2 lutego 2022 r., Kierownik Ośrodka Pomocy Społecznej w Kobylnicy przyznał K. R. zasiłek celowy z przeznaczeniem na dofinansowanie wymiany pieca w kwocie 200 zł.

Od powyższej decyzji odwołanie wniosła skarżąca podnosząc, że Wójt Gminy Kobylnica posiada znaczne środki pieniężne, z których powinien jej przyznać pomoc w kwocie 4.000 zł. Podniosła, że niezrozumiałym jest dla niej decyzja o przyznaniu jej jedynie kwoty 200 zł na dofinansowanie wymiany pieca.

SKO w Słupsku rozpoznając sprawę w drugiej instancji wskazało, że materialnoprawną podstawę wydanej decyzji stanowią przepisy ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (u.p.s.).

W myśl art. 39 ust. 1 i 2 u.p.s., zasiłek celowy może być przyznany w celu zaspokojenia niezbędnej potrzeby bytowej, w szczególności może być przyznany na pokrycie części, całości kosztów zakupu żywności, leków, leczenia, opału, odzieży, niezbędnych przedmiotów użytku domowego, drobnych remontów, napraw w mieszkaniu, kosztów pogrzebu. Tym samym, rozpatrując wniosek o przyznanie pomocy, organ musi kierować się ogólnymi zasadami wyrażonymi w art. 3 u.p.s., a więc koniecznością dostosowywania rodzaju, formy i rozmiaru świadczeń do okoliczności konkretnej sprawy, jak również uwzględniania potrzeb osób korzystających z pomocy, o ile potrzeby te odpowiadają celom i mieszczą się w możliwościach pomocy społecznej. Pomoc społeczna stanowi instytucję polityki społecznej państwa, mającą na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości (art. 2 ust. 1 u.p.s.). Stąd też warunkiem korzystania z pomocy społecznej jest w pierwszej kolejności ustalenie, że jej udzielenie nastąpiło w ściśle określonym celu, jakim jest przezwyciężenie trudnej sytuacji życiowej, a następnie stwierdzenie, że udzielenie pomocy jest konieczne z uwagi na fakt, iż osoba wnioskująca nie może własnymi zasobami i możliwościami przezwyciężyć trudnej sytuacji, w jakiej się znalazła. Z powyższego wynika, że pomoc społeczna powinna zostać udzielona dopiero wtedy, gdy jednostka w sytuacji kryzysowej przestaje być samowystarczalna (zasada subsydiarności). Ustawodawca nie definiuje z oczywistych względów pojęcia "trudnych sytuacji życiowych", podaje jedynie najczęstsze powody ich powstawania (art. 7 u.p.s.). Tym samym ocena zaistnienia tej przesłanki należy do organów pomocy społecznej, które przy załatwianiu sprawy powinny w myśl art. 100 ust. 1 u.p.s. kierować się przede wszystkim dobrem osób korzystających z pomocy społecznej i ochroną ich dóbr osobistych.