Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 30 listopada 2022 r., sygn. II SA/Gd 431/22

Planowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Jolanta Górska (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz Asesor WSA Wojciech Wycichowski Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Katarzyna Sałek-Gałązka po rozpoznaniu w dniu 23 listopada 2022 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi S.L na uchwałę Rady Gminy Kosakowo z dnia 26 listopada 2020 r. nr XLIV/302/2020 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego północnej części obrębu Mosty gmina Kosakowo, od ulicy Wałowej do ulicy Spacerowej 1. stwierdza nieważność § 43 zaskarżonej uchwały w części dotyczącej działki skarżącego nr 1117/2, położonej w miejscowości Mosty, gmina Kosakowo; 2. oddala skargę w pozostałej części; 3. zasądza od Rady Gminy Kosakowo na rzecz skarzącego S.L kwotę 780 zł (siedemset osiemdziesiąt złotych) tytułem zwotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

S. L. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na uchwałę Rady Gminy Kosakowo z dnia 26 listopada 2021 r., nr XLIV/302/2020 w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego północnej części obrębu Mosty, gmina Kosakowo, od ulicy Wałowej do ulicy Spacerowej, zaskarżając jej § 43 ust. 1 - w zakresie wprowadzenia zakazu zabudowy kubaturowej, niedopuszczenia na przedmiotowym terenie zabudowy siedliskowej (zagrodowej) oraz zabudowań związanych z produkcją rolną dla gospodarstw rolnych oraz § 45 ust. 1 - w zakresie, w jakim dopuszcza on dla terenu 64-WS realizację kanału odwodnieniowego wraz z infrastrukturą techniczną, domagając się stwierdzenia nieważności tych zapisów uchwały.

Zaskarżonej uchwale skarżący zarzucił naruszenie:

- art. 1 ust. 3 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, poprzez przekroczenie władztwa planistycznego, polegające na pominięciu interesu indywidualnego kosztem nieuzasadnionego prymatu interesu publicznego w zw. z art. 140 Kodeksu cywilnego i art. 64 ust. 3 Konstytucji RP, poprzez uznanie, że rada gminy może dowolnie kształtować sposób zagospodarowania terenu, którego nie jest właścicielem;