Wyrok WSA w Łodzi z dnia 13 października 2022 r., sygn. I SA/Łd 535/22

Zabezpieczenie zobowiązań podatkowych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożena Kasprzak, Sędziowie Sędzia WSA Cezary Koziński (spr.), Sędzia WSA Paweł Kowalski, Protokolant St. asystent sędziego Paweł Pijewski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 października 2022 r. sprawy ze skargi H Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w R. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z dnia 13 maja 2022 r. nr 1001-IEW-3.4253.11.2021.6.UCS.JH w przedmiocie określenia przybliżonych kwot zobowiązań w podatku VAT za poszczególne miesiące 2019 r. oraz przybliżonych kwot odsetek za zwłokę, a także zabezpieczenia na majątku spółki wykonania ww. zobowiązań oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z 13 maja 2022 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Łodzi uchylił decyzję Naczelnika Łódzkiego Urzędu Celno-Skarbowego w Łodzi z 18 listopada 2020 r. — którą określono H Sp. z o.o. (dalej: "skarżąca", "spółka") przybliżoną kwotę zobowiązań podatkowych w podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe roku 2019 wraz z należnymi odsetkami za zwłokę (w łącznej wysokości 4.971.966,00 zł) i orzeczono o zabezpieczeniu na majątku skarżącej wykonania tych zobowiązań — a następnie zmniejszył wysokość tych zobowiązań podatkowych zabezpieczonych na majątku podatnika do kwoty 1.877.633,00 zł (plus odsetki za zwłokę w kwocie 193.530,00 zł).

Zaskarżona decyzja jest drugim rozstrzygnięciem organu odwoławczego, gdyż wcześniejsza decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Łodzi z 25 marca 2021 r., utrzymująca w mocy ww. decyzję Naczelnika Łódzkiego Urzędu Celno-Skarbowego w Łodzi, została uchylona wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 6 października 2021 r., sygn. akt I SA/Łd 477/21, który uznał, że organy podatkowe nie wykazały, iż w sprawie zostały spełnione okoliczności określone w art. 33 Ordynacji podatkowej, tj. nie określiły w sposób prawidłowy przybliżonej kwoty zobowiązania oraz nie uprawdopodobniły, że zaistniała uzasadniona obawa niewykonania zobowiązań podatkowych.