Wyrok WSA w Opolu z dnia 16 listopada 2021 r., sygn. II SA/Op 411/21

Administracyjne postępowanie; Transport

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Bogusz Sędziowie Sędzia WSA Daria Sachanbińska (spr.) Sędzia WSA Krzysztof Sobieralski po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 16 listopada 2021 r. sprawy ze skargi B. J. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...], nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za naruszenie przepisów o transporcie drogowym 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...], nr [...], 2) zasądza od Głównego Inspektora Transportu Drogowego na rzecz skarżącej B. J. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...], nr [...],[...] Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego (dalej w skrócie: [...]WITD), działając na podstawie art. 92a ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2019 r. poz. 2140, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, nałożył na B. J. (zwaną dalej skarżącą) karę pieniężną w wysokości 500 zł za naruszenie, o jakim mowa w załączniku nr 4 do ustawy - lp. 15.2. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że w dniu [...] zatrzymano do kontroli drogowej w miejscowości P. autobus marki [...] o nr rej. [...]. Pojazdem, którym kierował M. T. wykonywany był krajowy przewóz drogowy osób na linii regularnej [...] - [...] przez R. Kontrolowany przewóz wykonywany był na rzecz i w imieniu przewoźnika A Sp. z o.o. Podczas kontroli stwierdzono intensywny wyciek płynów eksploatacyjnych z silnika oraz skrzyni biegów (oleista, tłusta ciecz barwy czarnej), co udokumentowano odpowiednimi zdjęciami. Przebieg kontroli został utrwalony w protokole kontroli nr [...] z dnia [...]. Organ argumentował, że w wyniku kontroli stwierdzono naruszenie opisane w zał. 4 do ustawy - lp. 15.2., czyli wykonywanie przewozu drogowego pojazdem posiadającym usterkę lub usterki układu hamulcowego, połączeń układu kierowniczego, kół, opon, zawieszenia, podwozia lub innego wyposażenia, zakwalifikowane jako niebezpieczne. Ustalił też, że osobą zarządzającą w ww. Spółce jest skarżąca. W dalszej części uzasadnienia [...]WITD nie uwzględnił wyjaśnień skarżącej, która dowodziła, że ujawnione podczas kontroli wycieki nie są płynami eksploatacyjnymi, lecz stanowią zanieczyszczenia organiczne, takie jak: błoto, tłuste pozostałości z dróg czy kałuż. Ponadto nie podzielił poglądu, że plamy znajdujące się na powierzchni jezdni nie pochodziły z kontrolowanego pojazdu. Podkreślił przy tym, że kierowca podpisał protokół bez zastrzeżeń. W konsekwencji uznał, że bezsprzecznie pojazd w chwili zatrzymania zagrażał bezpieczeństwu ruchu drogowego oraz środowisku naturalnemu. Następnie, po przytoczeniu treści art. 66 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym, art. 6 pkt 3 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 18 lipca 2008 r. w sprawie kontroli ruchu drogowego oraz przepisów unijnych w zakresie pojęcia "zarządzający transportem", przyjął organ, że niezapewnienie przez skarżącą odpowiedniego nadzoru i organizacji pracy pozwala jej przypisać odpowiedzialność administracyjną za stwierdzone naruszenie. Powołał się również na treść art. 92a ust. 2 ustawy, lp. 15.2. zał. nr 4 do ustawy, a także art. 92c ust. 1 oraz ust. 1a ustawy i stwierdził, że skarżąca nie przedstawiła dowodów wskazujących, że nie miała wpływu na powstałe naruszenie, zaś zgromadzony materiał dowodowy nie potwierdza, by naruszenie nastąpiło wskutek zdarzeń i okoliczności, których strona nie mogła przewidzieć. Końcowo podniósł, że oczywistość stwierdzonego naruszenia skutkowała nałożeniem kary pieniężnej.