Wyrok WSA w Opolu z dnia 8 września 2021 r., sygn. I SA/Op 250/21

Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Gerard Czech Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Kmiecik Asesor sądowy Anna Komorowska-Kaczkowska (spr.) Protokolant Starszy inspektor sądowy Iwona Bergiel po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 września 2021 r. sprawy ze skargi A Spółka jawna w [...] o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 15 stycznia 2020 r., sygn. akt I SA/Op 422/19 w sprawie ze skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 10 maja 2019 r., nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2014 r. I. uchyla zaskarżony wyrok, II. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Paczkowa z dnia 30 października 2018 r., nr [...], III. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu na rzecz strony skarżącej kwotę 597 (pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

A Spółka Jawna z siedzibą w [...] (dalej zwana także jako Skarżąca, Spółka) skargą z dnia 27 maja 2021 r. zażądała wznowienia postępowania sądowoadministracyjnego, zakończonego prawomocnym wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 15 stycznia 2020 r., sygn. akt I SA/Op 422/19. Wyrokiem tym oddalono skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia 10 maja 2019 r., nr [...] w przedmiocie określenia podatku od nieruchomości za rok 2014. Jako podstawę wznowienia Skarżąca wskazała wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 24 lutego 2021 r., sygn. akt SK 39/19, opublikowany w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 3 marca 2021 r. poz. 401. Uzasadniając skargę o wznowienie postępowania Skarżąca podniosła, że w ww. wyroku Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 1 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 1170) rozumiany w ten sposób, że o związaniu gruntu, budynku lub budowli z prowadzeniem działalności gospodarczej decyduje wyłącznie posiadanie gruntu, budynku lub budowli przez przedsiębiorcę lub inny podmiot prowadzący działalność gospodarczą, jest niezgodny z art. 64 ust. 1 w związku z art. 31 ust. 3 i art. 84 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Podała, iż jak wynika z uzasadnienia wyroku Trybunału Konstytucyjnego, przedsiębiorcy nie mogą być obciążani wyższą stawką podatku jedynie z powodu posiadania nieruchomości, które nie służą im do prowadzenia działalności gospodarczej. W dalszej części uzasadnienia Skarżąca wskazała, że przywołana w skardze podstawa wznowienia ma charakter rzeczywisty, to znaczy zachodzi związek pomiędzy przywołaną podstawą wznowienia a treścią zaskarżonego rozstrzygnięcia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu - ściślej rzecz ujmując, między treścią wyrażonej przez Sąd oceny prawnej. Przepis art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, stanowił bowiem podstawę materialnoprawną zaskarżonego orzeczenia. Kontynuując Skarżąca podkreśliła, że w ocenie Trybunału przedsiębiorcy nie mogą być obciążani wyższą stawką podatku jedynie z powodu posiadania nieruchomości, które nie służą im do prowadzenia działalności gospodarczej. Opodatkowanie wyższą stawką podatku od nieruchomości gruntów lub budynków - niewykorzystywanych i niemogących być potencjalnie wykorzystywanymi do prowadzenia działalności gospodarczej - wyłącznie ze względu na posiadanie ich przez przedsiębiorcę lub inny podmiot prowadzący działalność gospodarczą zostało uznane przez Trybunał za niezgodne z art. 64 ust. 1 Konstytucji. Zastosowanie wyższej stawki podatkowej dla nieruchomości związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej (art. 5 ust, 1 pkt 1 lit a oraz art. 5 ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy o podatkach i opłatach lokalnych) wyłącznie na podstawie kryterium posiadania danej nieruchomości przez przedsiębiorcę lub inny podmiot stanowi nieproporcjonalną ingerencję w prawo własności tych podmiotów. Nadto Skarżąca wskazała, iż nie ulega wątpliwości, że powyższy wyrok Trybunału odnosi się do wszystkich przedsiębiorców, bowiem wskazuje na to bezsprzecznie zarówno treść sentencji, jak i uzasadnienia. Trybunał nie dokonał bowiem jakiegokolwiek różnicowania przedsiębiorców. Z treści orzeczenia Trybunału wynika wprost, że znaczenie ma sposób, w jaki ustalono związek nieruchomości z prowadzoną działalnością gospodarczą. Jeżeli nastąpiło to w oparciu o przesłankę samego "posiadania" zawartą w art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, to oznacza to dokonanie ustaleń w sposób niezgodny z Konstytucją.