Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 9 czerwca 2021 r., sygn. I SA/Gd 342/21

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Irena Wesołowska (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Małgorzata Gorzeń, Sędzia NSA Elżbieta Rischka, , po rozpoznaniu w Wydziale I na posiedzeniu niejawnym w dniu 9 czerwca 2021 r. sprawy ze skargi A. I. D. na decyzję Naczelnika z dnia 14 stycznia 2021 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2017 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

W dniu 27 kwietnia 2018 r. A.D. złożyła do Urzędu Skarbowego PIT-36L - zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w 2017 roku oraz PIT/B - informację o wysokości dochodu (straty) z pozarolniczej działalności gospodarczej w 2017 roku. Następnie w dniu 24 lipca 2018 r. A.D. złożyła korektę ww. zeznania, która związana była ze zmianą wysokości należnych zaliczek.

Na podstawie upoważnienia z dnia 11 kwietnia 2018 r. wydanego przez Naczelnika Urzędu Celno-Skarbowego, wobec A.D. przeprowadzona została kontrola celno-skarbowa w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatku dochodowego od osób fizycznych za 2017 r. Dokonane w jej wyniku ustalenia zawarto w wyniku kontroli z 9 marca 2020 r.

W dniu 28 maja 2020 r. Naczelnik Urzędu Celno-Skarbowego (dalej w skrócie zwany Naczelnikiem) działając na podstawie art. 83 ustawy o Krajowej Administracji Skarbowej wydał postanowienie o przekształceniu kontroli celno-skarbowej w postępowanie podatkowe, a decyzją z dnia 24 lipca 2020 r., określił A.D. zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2017 w kwocie 622.776 zł.

Po rozpatrzeniu wniesionego przez stronę odwołania Naczelnik decyzją z dnia 14 stycznia 2021 r. uchylił w całości zaskarżoną decyzję i określił A.D. zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2017 rok w kwocie 622.623 zł.

W uzasadnieniu wydanej decyzji organ w pierwszej kolejności za nieznajdujące podstaw do uwzględnienia uznał podniesione przez stronę zarzuty naruszenia przepisów postępowania podatkowego. Dalej organ stwierdził, że istota sporu w przedmiotowej sprawie sprowadza się zasadniczo do rozstrzygnięcia tego, czy istnieje obowiązek stosowania przez wspólników spółki osobowej (spółki komandytowej), powstałej w wyniku przekształcenia spółki kapitałowej (spółki z o.o.), ograniczenia wynikającego z art. 16 ust. 1 pkt 63 lit. d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz. U. z 2016 r. poz. 1888 ze zm.) - zwanej dalej u.p.d.o.p., przy zaliczaniu, z uwzględnieniem art. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t. Dz.U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.) - zwanej dalej u.p.d.o.f. do kosztów uzyskania przychodów, odpisów amortyzacyjnych od wartości środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które w przekształconej spółce kapitałowej podlegały temu ograniczeniu.