Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 14 stycznia 2021 r., sygn. III SA/Gd 776/20

Powszechny obowiązek obrony

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jacek Hyla (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Paweł Mierzejewski, Sędzia WSA Jolanta Sudoł, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 14 stycznia 2021 r. sprawy ze skargi A" Spółki z o.o. z siedzibą w P.G. na decyzję Wojewody (...) z dnia 30 marca 2020 r., nr (...) w przedmiocie przeznaczenia do wykonania świadczeń rzeczowych na rzecz obrony oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 30 marca 2020 r., nr (...) Wojewoda (...) utrzymał w mocy decyzję Burmistrza P.G. z dnia 16 grudnia 2019 r., nr (...) przeznaczającą do wykonania świadczenia rzeczowego na rzecz obrony, będącą w posiadaniu "A" Sp. z o.o. z siedzibą w P.G., przyczepę transportową do ładunków ciężkich 40-60 ton (liczba sztuk - 1 ), poprzez oddanie w używanie na rzecz 11 batalionu ewakuacji sprzętu przez okres nieokreślony w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny.

Organ I instancji wskazał w uzasadnieniu decyzji, że w dniu 29 października 2019 r. wpłynął wniosek Wojskowego Komendanta Uzupełnień w G. o przeznaczenie nieruchomości lub rzeczy ruchomych w ramach świadczeń rzeczowych na uzupełnienie etatowych potrzeb, planowanych do wykonania w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny. Przedmiotem świadczenia rzeczowego uczyniono przyczepę transportową do ładunków ciężkich 40-60 ton, która jest w posiadaniu wskazanej powyżej spółki.

Organ wyjaśnił, że nakładanie świadczeń rzeczowych w czasie pokoju oparte jest na przepisach działu VII ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony RP (t.j. Dz. U. z 2019r. poz. 1541 ze zm.) dalej powoływanej jako: "ustawa") oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 sierpnia 2004 r. w sprawie świadczeń rzeczowych na rzecz obrony w czasie pokoju (Dz. U. z 2004 r., Nr 181, poz. 1872 ze zm., dalej powoływanego jako: "rozporządzenie") i wskazał, że w sprawie nie zachodzą przesłanki zawarte w art. 208 ust. 4 ustawy, które dotyczyłyby zwolnienia spółki z powyższego obowiązku.