Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 14 stycznia 2021 r., sygn. III SA/Gd 767/20

Siły zbrojne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Jacek Hyla, Sędziowie: Sędzia WSA Paweł Mierzejewski, Sędzia WSA Jolanta Sudoł (spr.), po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 14 stycznia 2021 r. sprawy ze skargi "A" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w P. na decyzję Wojewody z dnia 30 marca 2020 r., nr [...] w przedmiocie przeznaczenia do wykonania świadczeń rzeczowych na rzecz obrony oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia 30 marca 2020 r., nr [...] Wojewoda [...] utrzymał w mocy decyzję Burmistrza P. z dnia 16 grudnia 2019 r., nr [...] przeznaczającą do wykonania świadczenia rzeczowego na rzecz obrony, będącą w posiadaniu A. Sp. z o.o. z siedzibą w P. (dalej także jako - "spółka" lub "skarżąca"), ciągnik kołowo-ewakuacyjny CKE (ciągnik siodłowy), (liczba sztuk - 1 ), poprzez oddanie w używanie na rzecz [...] batalionu ewakuacji sprzętu przez okres nieokreślony w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny.

Organ I instancji wskazał w uzasadnieniu decyzji, że w dniu 29 października 2019 r. wpłynął wniosek Wojskowego Komendanta Uzupełnień w G. o przeznaczenie nieruchomości lub rzeczy ruchomych w ramach świadczeń rzeczowych na uzupełnienie etatowych potrzeb, planowanych do wykonania w razie ogłoszenia mobilizacji i w czasie wojny. Przedmiotem świadczenia rzeczowego uczyniono ciągnik kołowo-ewakuacyjny CKE (ciągnik siodłowy), który jest w posiadaniu wskazanej powyżej spółki.

Organ wyjaśnił, że nakładanie świadczeń rzeczowych w czasie pokoju oparte jest na przepisach działu VII ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony RP (tekst jednolity: Dz. U. z 2019 r., poz. 1541 ze zm., dalej powoływanej również jako: "ustawa") oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 sierpnia 2004 r. w sprawie świadczeń rzeczowych na rzecz obrony w czasie pokoju (Dz. U. z 2004 r., Nr 181, poz. 1872 ze zm., dalej w skrócie także jako: "rozporządzenie") i wskazał, że w sprawie nie zachodzą przesłanki zawarte w art. 208 ust. 4 ustawy, które dotyczyłyby zwolnienia spółki z powyższego obowiązku.