Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 24 listopada 2020 r., sygn. I SA/Rz 549/20

Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący SWSA Jarosław Szaro, Sędzia WSA Małgorzata Niedobylska, Asesor WSA Jacek Boratyn /spr./, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 24 listopada 2020 r. sprawy ze skargi Ł.G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] czerwca 2020 r., nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości na 2020 rok 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy z dnia [...] lutego 2020 r., nr [...], 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącego Ł.G. kwotę 660 (sześćset sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Samorządowe Kolegium Odwoławcze, decyzją z [...] czerwca 2020 r., nr [...], po rozpatrzeniu odwołania Ł. G. - zwanego dalej skarżącym, od decyzji Wójta Gminy C. z [...] lutego 2020 r., nr [...], w przedmiocie ustalenia skarżącemu zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2020 r., w kwocie 22 178 zł, utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję.

W stanie faktycznym sprawy Wójt Gminy ustalił skarżącemu zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości na 2020 r., w kwocie 22 178 zł. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że przedmiot opodatkowania w niniejszej sprawie stanowiły: grunty związane z działalnością gospodarczą, o pow. 6 226 m2, a także inne budynki związane z działalnością gospodarczą o pow. 990 m2.

Organ I instancji podkreślił, że ustalając wymiar podatków jest związany danymi zamieszczonymi w ewidencji gruntów i budynków, zgodnie z art. 21 ust. 1 Prawa geodezyjnego i kartograficznego (ustawa z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 276 z późn. zm.).

Odwołanie od tej decyzji wniósł skarżący, w którego treści zarzucił między innymi naruszenie art. 2 ust. 1 w zw. z art. 1 a pkt 1 i pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1170 z późn. zm., zwanej dalej u.p.l.) poprzez przyjęcie, że hala namiotowa podlega opodatkowaniu podatkiem od budynków, chociaż w rzeczywistości jest tymczasowym obiektem budowlanym i nie powinna w ogóle być opodatkowana.