Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 25 listopada 2020 r., sygn. I SA/Po 149/20

Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Włodzimierz Zygmont (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Wolna-Kubicka Sędzia WSA Waldemar Inerowicz po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 25 listopada 2020 r. sprawy ze skargi Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe Nadleśnictwo [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia [...] stycznia 2020 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2017 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Burmistrz Miasta i Gminy [...] decyzją z [...] października 2019 r., nr [...] określił Lasom Państwowym - Nadleśnictwu [...] (dalej: "skarżący") wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2017 r. na kwotę [...]zł za grunty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej pod liniami elektroenergetycznymi objętymi służebnością przesyłu na rzecz "[...]" sp. z o.o. Z uzasadnienia decyzji wynika, że skarżący [...] października 2018r. zawarł umowę służebności przesyłu z przedsiębiorstwem "[...]" sp. z o. o. W umowie zostały opisane działki służebnego gruntu pod liniami elektroenergetycznymi, których powierzchnia wynikała z deklaracji podatkowej złożonej przez skarżącego na 2018 r. oraz wyjaśnień z [...] stycznia 2018 r. i [...] września 2018 r.

Burmistrz powołał się w decyzji m. in. na art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 1170 ze zm. - dalej: "u.p.o.l."), art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 30 października 2002 r. o podatku leśnym (t.j. Dz. U z 2019 r., poz. 888 ze zm. - dalej: "u.p.l.") i art. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 1256 ze zm. - dalej: "u.p.r."). Wyjaśnił, że podstawą opodatkowania gruntów leśnych podatkiem od nieruchomości będzie fakt ich zajęcia na działalność gospodarczą, czyli rzeczywiste wykonywanie na nich czynności składających się na prowadzenie działalności gospodarczej, przy czym czynności te muszą być wykonywane w sposób trwały (nieincydentalnie). Spółki energetyczne, prowadząc działalność w zakresie przesyłu energii elektrycznej, wykorzystują w sposób trwały i z pewnością nieincydentalny, dla potrzeb tej działalności, pasy techniczne pod napowietrznymi liniami energetycznymi. Burmistrz stwierdził, że skarżący nie prowadzi działalności gospodarczej na spornych gruntach, lecz działalność taka jest na nich prowadzona przez "[...]" sp. z o.o. Zauważył, że umowa stanowi, że wynagrodzenie przysługujące skarżącemu od spółki odpowiada wartości podatków poniesionych przez skarżącego, od tych części nieruchomości, z których korzystanie jest ograniczone w związku z obciążeniem nieruchomości służebnością przesyłu. W ocenie Burmistrza ustanowienie służebności przesyłu spowodowało, że grunt jest trwale zajęty na prowadzenie działalności przez przedsiębiorstwo energetyczne. Odwołując się do orzecznictwa wskazano, że w sytuacji określonej w art. 3 ust. 1 pkt 4 lit. a) u.p.o.l. podatnikiem podatku od nieruchomości jest Nadleśnictwo, które zawarło umowę ze Skarbem Państwa, bądź też posiada nieruchomość na podstawie innego tytułu prawnego, jako posiadacz zależny. Podmiot, na rzecz którego ustanowiono służebność przesyłu nie może być uznany za podatnika podatku od nieruchomości. Podatnikiem pozostaje podmiot w zarządzie którego pozostaje grunt czyli skarżący.