Wyrok WSA w Warszawie z dnia 23 września 2020 r., sygn. IV SA/Wa 762/20

Lasy

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Aneta Dąbrowska (spr.), Sędziowie sędzia WSA Alina Balicka, sędzia WSA Wojciech Rowiński, Protokolant sekr. sąd. Magdalena Walkowiak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 września 2020 r. sprawy ze skargi A. W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] stycznia 2020 r. nr [...] w przedmiocie odmowy pozbawienia charakteru ochronnego lasu uchyla zaskarżoną decyzję

Uzasadnienie

A. W. (dalej też: "skarżący", "strona") wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z [...] stycznia 2020 r., w której utrzymano w mocy decyzję Starosty [...] z [...] listopada 2019 r. o odmowie pozbawienia charakteru ochronnego lasu.

Stan sprawy przedstawia się następująco:

A. W. wniósł o zniesienie statusu lasu ochronnego z działek o numerach ewidencyjnych [...] i [...] z obrębu [...], gm. [...].

Starosta [...] decyzją z [...] listopada 2019 r. odmówił pozbawienia charakteru ochronnego lasu o powierzchni 0,38 ha Ls V zlokalizowanego na działce nr ew. [...] i 0,31 ha Ls V zlokalizowanego na działce nr ew. [...], obręb [...], gm. [...]. W uzasadnieniu decyzji organ pierwszej instancji wskazał, że Rada Gminy [...] uchwałą Nr [...] z dnia [...] września 2019 r. negatywnie zaopiniowała pozbawienie charakteru ochronnego lasu zlokalizowanego na ww. działkach nr ew. [...] i [...].[...] lipca 2019 r. na działkach objętych wnioskiem przeprowadzono wizję lokalną. Podczas wizji lokalnej ustalono skład gatunkowy drzewostanu, zadrzewienie, jakość drzewostanu oraz stan sanitarny lasu. Pismem z 31 października 2019 r. Starosta zawiadomił stronę o możliwości zapoznania się z aktami sprawy i wypowiedzenia przed wydaniem decyzji. 18 listopada w siedzibie tutejszego urzędu odbyło się spotkanie wnioskodawcy ze Starostą, podczas spotkania poinformowano stronę, że nie znaleziono podstaw do wydania pozytywnej decyzji w sprawie zniesienia statusu lasu ochronnego z przedmiotowych działek. Rozpatrując wniosek organ przeprowadził postępowanie wyjaśniające, mające na celu określenie czy przedmiotowy las faktycznie posiada status lasu ochronnego. Na podstawie posiadanej dokumentacji urządzeniowej - uproszczonych planów urządzania lasu, opisu taksacyjnego lasu oraz materiałów kartograficznych - ustalono, że przedmiotowy drzewostan jest w wieku: sosna w wydzieleniu 4d - 60 lat, sosna w wydzieleniu 4f - 75 lat, sosna w wydzieleniu 4r - 95 lat, w związku z tym drzewostan był zlokalizowany na działce przed rokiem 1982. Działka jest oddalona od granic administracyjnych Miasta [...] o ok. 9,6 km (pomiar w linii prostej) oraz od granic administracyjnych Miasta [...] o ok. 4,6 km (pomiar w linii prostej). W ramach postępowania sprawdzono również stan archiwalny ewidencji gruntów i budynków na dzień 1 stycznia 1982 r. oraz 1 stycznia 1992 r. Według danych ewidencyjnych na rok 1982 r. oraz na rok 1992 działka oznaczona nr [...] posiadała użytek Ls V o powierzchni 0,38 ha. Działka [...] również posiadała użytek las o powierzchni 0,31 ha Ls V. Dalej organ podał, że Problematyka zaliczania gruntów leśnych do lasów ochronnych uregulowana była w art. 11 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. z 1982 r. Nr 11, poz. 79 z poźn. zm.). Przepis ten w ust. 1 stanowił, że grunty leśne znajdujące się w granicach administracyjnych miast, jak również w uzdrowiskach i na obszarach ochrony uzdrowiskowej, o których mowa w przepisach o uzdrowiskach i lecznictwie uzdrowiskowym, zalicza się do lasów ochronnych, zaś ust. 2 pkt 1, do lasów ochronnych zalicza się ponadto: grunty leśne znajdujące się w odległości do 10 km od granic administracyjnych miast liczących ponad 50 tys. mieszkańców lub w których zatrudnionych jest w przemyśle ponad 5 tys. osób; w uzasadnionych wypadkach lasy ochronne można wyznaczać wokół mniejszych miast. Powołany art. 11 ww. ustawy w tym brzmieniu obowiązywał do dnia wejścia w życie ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach, a więc do 31 grudnia 1991 r. Od 1 stycznia 1992 r. art. 11 ustawy z dnia 26 marca 1982 r. stanowił, że zasady zaliczania lasów do lasów ochronnych określają przepisy o lasach. Równocześnie w art. 77 ustawy z dnia 28 września 1991 r. o lasach ustawodawca przesądził, że lasy zaliczone do lasów ochronnych na podstawie przepisów o ochronie gruntów rolnych i leśnych, stają się lasami ochronnymi w rozumieniu ustawy. W ustawie z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (Dz. U. z 1995 r. Nr 16, poz. 78 z poźn. zm.) w art. 9 kontynuowana jest zasada, że zasady zaliczania lasów do lasów ochronnych określają przepisy o lasach. Z przedstawionego stanu prawnego wynika zasadniczy wniosek, że w okresie od dnia wejścia w życie ustawy z dnia 26 marca 1982 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych do dnia 31 grudnia 1991 r. zasady zaliczania gruntów leśnych do lasów ochronnych regulowane były wyłącznie w art. 11 tej ustawy. A to oznacza, że określone w art. 11 ustawy przesłanki zaliczania do lasów ochronnych mogły być spełnione nie tylko na datę wejścia w życie ustawy, tj. 1 lipca 1982 r., ale do dnia 31 grudnia 1991 r., do czasu nowelizacji art. 11 ustawą o lasach. Należy jeszcze zaznaczyć, że określone w art. 11 ustawowe przesłanki zaliczania do lasów ochronnych miały charakter samodzielny i nie wymagały wydawania indywidualnego aktu w tej kwestii. Tak między innymi w uchwale NSA w składzie 5 sędziów z 4 marca 1966 r., OPK 1/96. Tym samym aby doszło do zaliczenia do lasów ochronnych istotny był stan faktyczny jaki mógł się ukształtować w tym okresie czasu, tj. od 1 lipca 1982 r. do 31 grudnia 1991 r. Powyższe znajduje uzasadnienie m. in. w wyroku WSA w Rzeszowie z 22 marca 2017 r. (II SA/Rz 1113/16).