Wyrok WSA w Łodzi z dnia 15 września 2020 r., sygn. II SA/Łd 940/19

Zagospodarowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski Sędziowie Sędzia WSA Agnieszka Krawczyk Asesor WSA Anna Dębowska (spr.) Protokolant St. sekretarz sądowy Dominika Człapińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 września 2020 r. sprawy ze skargi K. A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] r. nr [...] [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji oddala skargę. A. P.

Uzasadnienie

Decyzją z [...] r. nr [...][...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 k.p.a. oraz art. 59 ust. 1 i art. 61 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (tekst jedn.: Dz. U. z 2018 r., poz. 1945 ze zm.), powołanej dalej jako "u.p.z.p.", utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta Ł. z [...] r. nr [...] o warunkach zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie zespołu budynków mieszkalnych wielorodzinnych wraz z instalacjami wewnętrznymi, zewnętrznymi, układem komunikacyjnym oraz zewnętrznymi parkingami wielostanowiskowymi, przewidzianej do realizacji w Ł. przy ul. A 547 na części działki o numerze ewidencyjnym [...] w obrębie [...].

Organ drugiej instancji przedstawiając stan faktyczny i prawny sprawy podniósł, że decyzją z [...] r. organ pierwszej instancji, po rozpatrzeniu wniosku K.A., ustalił warunki zabudowy dla wskazanej inwestycji.

Odwołania od decyzji organu pierwszej instancji złożyli Z.L. i K. A.

Odwołanie Z.L. nie zawierało uzasadnienia.

Natomiast K.A. wniósł o uchylenie decyzji organu pierwszej instancji i orzeczenie w sprawie bądź o uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

K.A. zarzucił decyzji naruszenie art. 59 ust. 1 i art. 60 ust. 1 u.p.z.p. przepisów rozporządzenia wykonawczego do u.p.z.p. oraz art. 6, art. 7, art. 8, art. 9, art. 15, art. 77 i art. 81 k.p.a. Zdaniem skarżącego, organ pierwszej instancji nie wykonał wskazań zawartych w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 19 października 2018 r., sygn. akt II OSK 2626/16 oraz decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z [...] r. nr [...]. Skarżący wniósł o wyznaczenie wskaźnika powierzchni zabudowy w wysokości 0,20 oraz sporządzenia w sposób prawidłowy zgodnie z obowiązującym prawem decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu. Ponadto skarżący wskazał, że dla wskazanego terenu wydano decyzję nr [...] z [...] r., w której w sposób prawidłowy określono powyższy wskaźnik o wartości 0,20. Organ pierwszej instancji powinien wyznaczyć ten wskaźnik w sposób inny niż średni, co znajduje swoje odzwierciedlenie w § 5 ust. 2 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczących nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. Nr 164, poz. 1588), zwanego dalej "rozporządzeniem z dnia 26 sierpnia 2003 r.". Z tego sposobu niewątpliwie skorzystano wydając warunki dla przywołanej powyżej przez Naczelny Sąd Administracyjny decyzji.