Wyrok NSA z dnia 19 października 2018 r., sygn. II OSK 2626/16

Zagospodarowanie przestrzenne

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Grzegorz Czerwiński Sędziowie sędzia NSA Roman Ciąglewicz sędzia del. WSA Marcin Kamiński /spr./ Protokolant asystent sędziego Tomasz Muszyński po rozpoznaniu w dniu 19 października 2018 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skarg kasacyjnych K. A. oraz Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 6 lipca 2016 r. sygn. akt II SA/Łd 288/16 w sprawie ze skargi K. A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi z dnia [...] lutego 2016 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji 1. oddala skargi kasacyjne; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi na rzecz K. A. kwotę 360 (trzysta sześćdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 6 lipca 2016 r., sygn. akt II SA/Łd 288/16, po rozpoznaniu skargi K.A. (skarżący), na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Łodzi (organ odwoławczy) z dnia [...] lutego 2016 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji, uchylił zaskarżoną decyzję i zasądził od organu odwoławczego na rzecz skarżącego zwrot kosztów postepowania.

Z uzasadnienia wyroku wynika, że Sąd I instancji przyjął za podstawę rozstrzygnięcia następujące ustalenia:

Decyzją z dnia [....] grudnia 2015 r. Prezydent Miasta Łodzi (organ I instancji) ustalił na wniosek skarżącego warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie zespołu budynków mieszkalnych wielorodzinnych wraz z instalacjami wewnętrznymi, zewnętrznymi, układem komunikacyjnym oraz zewnętrznymi parkingami wielostanowiskowymi, przewidzianej do realizacji w Łodzi przy ulicy [...], na części działki nr [...] w obrębie [...].

Od powyższej decyzji odwołał się skarżący wskazując, że uzasadnienie zaskarżonej decyzji nie czyni zadość wymaganiom przewidzianym w przepisach. Jego zdaniem nie został należycie uzasadniony obszar analizowany wzięty do oceny przez organ, tym bardziej, że inwestor wnioskował o jego rozszerzenie. Skarżący podał w wątpliwość ustalone parametry wskaźnika powierzchni zabudowy, podnosząc, że w obszarze analizowanym występują wskaźniki o wartości 0,14; 0,15 i 0,21, co dawałoby podstawę do ustalenia tego parametru wyższego, niż w zaskarżonej decyzji.