Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 16 września 2020 r., sygn. II SA/Gd 784/19

Planowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz Sędziowie: Sędzia WSA Mariola Jaroszewska (spr.) Asesor WSA Magdalena Dobek-Rak Protokolant Asystent sędziego Krzysztof Pobojewski po rozpoznaniu w dniu 16 września 2020 r. w Gdańsku na rozprawie sprawy ze skargi R. S. K., A. M. K., B. G., E. G. i K. G. na uchwałę Rady Miasta z dnia 24 listopada 2016 r. nr [...] w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oddala skargę.

Uzasadnienie

K. G., E. G., B. G., A. K. i R. K. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na uchwałę Rady Miasta nr XXXI/853/16 z dnia 24 listopada 2016 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego [..], domagając się stwierdzenia jej nieważności w zakresie działek stanowiących własność skarżących, tj. w zakresie działki nr [..] (ul. T.), nr [..] (ul. R.) i nr [..] (ul. R.).

Zaskarżonej uchwale zarzucono naruszenie art. 3 ust. 1 i art. 6 ust. 1 i ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2020 r., poz. 293 ze zm.), dalej jako u.p.z.p. w zw. z art. 64 ust. 1 i 3 w zw. z art. 31 ust. 1 Konstytucji RP poprzez przekroczenie uprawnień w zakresie władztwa planistycznego i nieuzasadnione naruszenie praw skarżących, a także naruszenie art. 113 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz.U. z 2020 r., poz. 1219 ze zm.), dalej jako p.o.ś., oraz § 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Środowiska z 14 czerwca 2007 r. w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku (Dz. U. 2014., poz. 112), poprzez ich pominięcie w procedurze planistycznej i niezakwalifikowanie działek skarżących zgodnie z ich faktycznym przeznaczeniem mieszkaniowym, co skutkowało pozbawieniem skarżących ochrony przed hałasem. Ponadto skarżący zarzucili naruszenie art. 7 i art. 77 § 1 k.p.a. poprzez zaniechanie podjęcia wszelkich czynności niezbędnych do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz do załatwienia sprawy, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli, gdy w sprawie konieczne było ustalenie legalnego dotychczasowego zagospodarowania terenu należącego do skarżących.