Wyrok WSA w Szczecinie z dnia 12 sierpnia 2020 r., sygn. I SA/Sz 229/20

Podatek od nieruchomości

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Sokołowska Sędziowie Sędzia WSA Marzena Kowalewska (spr.) Sędzia WSA Joanna Wojciechowska Protokolant starszy sekretarz sądowy Anna Furtak-Biernat po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 12 sierpnia 2020 r. sprawy ze skargi Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe Nadleśnictwo T. na decyzję Samorządowe Kolegium Odwoławcze z dnia [...] marca 2020 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2018 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] marca 2020 r. nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Burmistrza [...] z dnia [...] stycznia 2020 r. w sprawie odmowy stwierdzenia nadpłaty Skarbowi Państwa Państwowemu Gospodarstwu Leśnemu Lasy Państwowe Nadleśnictwu T. w podatku od nieruchomości za 2018 r.

Na podstawie akt sprawy oraz zaskarżonej decyzji ustalono następujący stan faktyczny sprawy:

Nadleśnictwo T. (dalej : "Skarżący") wniosło o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2018 rok. Przedmiotem wniosku z dnia [...] grudnia 2019r. o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości w kwocie [...]zł. są grunty leżące pod liniami energetycznymi będącymi własnością przedsiębiorstwa energetycznego, położone w gminie T.. W uzasadnieniu Nadleśnictwo podnosi, że niesłusznie zapłaciło za rzeczony grunt podatek od nieruchomości jak za grunty zajęte na działalność gospodarczą, ponieważ faktycznie z umowy zawartej z operatorem energetycznym wynika, że ów operator uzyskał prawo do sporadycznego korzystania z gruntów w celu wykonania jedynie wymienionych w umowie czynności związanych z utrzymaniem urządzeń przesyłowych, nie pozbawiając jednak Nadleśnictwa możliwości j korzystania z gruntów, bowiem ograniczenie korzystania z części nieruchomości nie wiąże się z całkowitym uniemożliwieniem korzystania z tych nieruchomości przez podmiot, który zgodnie z prawem nim zarządza. Nadleśnictwo wyjaśnia następnie, że udostępnienie gruntów pod liniami energetycznymi w celu niezbędnej wycinki drzew i krzewów odbywa się co 3-5 lat, oględzin linii odbywa się raz na rok dla linii 110 kV, a raz na 5 lat dla linii 15 kV, pomiarów uziemień lub napięć rażenia słupów dokonuje się raz na 5 lat, przeglądu linii napowietrznych dokonuje się raz na 15-20 lat. W takiej sytuacji, zdaniem wnioskodawcy, trudno mówić o trwałym zajęciu gruntów. Nadto kwestią istotną wedle Nadleśnictwa jest to, że nie doszło do przeniesienia posiadania wymienionych gruntów pod liniami i urządzeniami elektroenergetycznymi, bowiem operator energetyczny jedynie korzysta z nich w ściśle wskazanym w umowie zakresie. Wywieść z tego można, zdaniem wnioskodawcy, że sposób wykorzystywania gruntu przez operatora energetycznego nie wpływa na możliwość korzystania z tego gruntu przez wnioskodawcę. Wnioskodawca zauważa, że z tytułu posadowienia na jego gruncie infrastruktury elektroenergetycznej nie czerpie żadnych korzyści związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Jedyne, co uzyskuje od operatora energetycznego, to wyrównanie uiszczonych podatków.