Wyrok WSA w Krakowie z dnia 27 marca 2012 r., sygn. I SA/Kr 172/12

 

Sygn. akt I SA/Kr 172/12 | | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 27 marca 2012 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Inga Gołowska (spr.), Sędzia: WSA Ewa Długosz - Ślusarczyk, Sędzia: WSA Piotr Głowacki, Protokolant: Aleksandra Osipowicz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 marca 2012 r., sprawy ze skargi "A" Sp. z o.o. w W., na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego, z dnia 21 listopada 2011 r. Nr [...], w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2007r. - skargę oddala

Uzasadnienie

Decyzją z 20 listopada 2009r., nr [...], Burmistrz Gminy A. określił "A" Sp. z o.o. siedzibą w W., wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2007r. w kwocie 274.001,00 zł. Wg organu I instancji, Spółka prowadzi działalność gospodarczą i jest zarejestrowana w Krajowym Rejestrze Sądowym, to tym samym wszystkie grunty, budynki i budowle będące w jej posiadaniu podlegające opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości objęte są stawką właściwą dla budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej. Przeprowadzone postępowanie podatkowe potwierdziło, że Spółka jest właścicielem zabudowanych nieruchomości w miejscowości N. "A" Sp. z o.o. (dawna nazwa "D" Sp. z o.o.) w złożonej deklaracji w sprawie podatku od nieruchomości zakwalifikowała powierzchnię użytkową budynków 8.759,10 m2 jako powierzchnię użytkową pod "budynki pozostałe" niezwiązane z prowadzeniem działalności gospodarczej, argumentując w ten sposób, że ww. budynki znajdują się w złym stanie technicznym, potwierdzonym opiniami trzech biegłych, uniemożliwiającym prowadzenie w nich studia nagrań. Strona powołując się na §1 ust. 5 Uchwały Rady Miejskiej w Alwernii Nr XXVI/203/2004 z 30 listopada 2004r. w sprawie zwolnień od podatku od nieruchomości, zmienionej uchwałą z 2 lutego 2005r. stwierdziła, że wykonywana przez nią działalność w zakresie szeroko pojętej produkcji telewizyjnej i radiowej stanowi działalność związaną z kulturą, a w związku z tym grunty, budynki i budowle wykazane przez Spółkę w deklaracji podatkowej podlegają zwolnieniu z podatku od nieruchomości na mocy ww. uchwały jako zajęte na cele kultury. Dodatkowo strona wskazała, że z uwagi na fakt posiadania przez nią gruntów położonych w strefie R. i T. Parku Krajobrazowego, co potwierdzał plan ochrony krajobrazu i przyrody miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy A., grunty te powinny na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 8 ustawy z 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2006r., Nr 121, poz. 844 ze zm. dalej-u.p.o.l), podlegać zwolnieniu od podatku. W ocenie organu I instancji opinie przedstawione przez Spółkę, niepotwierdzone przez organ nadzoru budowlanego, dotyczą wyłącznie instalacji znajdujących się w przedmiotowych budynkach, a nie przedmiotu opodatkowania jakim są budynki jako konstrukcje budowlane. Organ I instancji podkreślił, że zgodnie z art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. przedmiot opodatkowania nieprzydatny jest do prowadzenia działalności gospodarczej wtedy, gdy nie nadaje się do prowadzenia żadnej działalności gospodarczej, a nie jedynie konkretnego jej rodzaju wykonywanego przez przedsiębiorcę. Dodatkowo organ I instancji wskazał, że nawet mimo tego, że Spółka musi przeprowadzić remont przedmiotowych budynków, aby dostosować je do wymogów określonych dla studia nagrań to zgodnie z wyrokiem NSA z 16 lutego 2006r. sygn. akt: II FSK 301/05 przejściowe niewykorzystywanie przez podmiot gospodarczy nieruchomości lub jej części do wykonywania działalności gospodarczej nie daje podstaw do tego, by do opodatkowania takiej nieruchomości stosować stawkę dla budynków niezwiązanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, gdyż adaptacja takich budynków stanowi jeden z wyznaczników zamierzonej działalności gospodarczej. Jeżeli chodzi o zwolnienie podatkowe dla nieruchomości zajętych na cele kultury to organ podkreślił, że zgodnie z literalnym brzmieniem Uchwały Rady Miejskiej Nr XXVI/203/2004 budynki muszą być zajęte "na cele kultury", przez co należy rozumieć faktyczne wykorzystywanie nieruchomości na cele kultury. Organ I instancji wskazał, że zgodnie z twierdzeniem Spółki w 2007r. wykonywała ona głównie czynności adaptacyjne budynków na cele twórczości filmowej, więc nie prowadziła żadnej działalności na cele kultury, a co za tym idzie niedopuszczalne jest zróżnicowanie stawek podatkowych. Odnosząc się do kwestii zwolnienia podatkowego wynikającego z art. 7 ust. 1 pkt 8 u.p.o.l. organ I instancji podał, że dotyczy ono przedmiotów opodatkowania znajdujących się w parkach narodowych i rezerwatach przyrody, a nie obszarów ochrony krajobrazowej położonej poza nimi.