Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 30 lipca 2020 r., sygn. I SA/Gl 160/20

Podatkowe postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Nita (spr.), Sędzia WSA Dorota Kozłowska, Sędzia WSA Beata Machcińska, Protokolant Katarzyna Czabaj, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 lipca 2020 r. sprawy ze skargi H. K., W. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia [...] nr [...] w przedmiocie ustalenia wymiaru podatku od nieruchomości za 2014 r. po wznowieniu postępowania uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z [...] r., nr [...], wydaną w następstwie wznowienia postępowania podatkowego, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Katowicach (zwane dalej Organem odwoławczym, Organem II instancji lub Samorządowym Kolegium Odwoławczym) uchyliło decyzję Prezydenta Miasta R. (w dalszej części uzasadnienia określanego mianem Organu I instancji lub Prezydenta Miasta) z [...] r., nr [...] i orzekło co do istoty sprawy. Odbyło się to poprzez uchylenie ostatecznej decyzji Organu I instancji z [...] r., nr [...] ustalającej W. K. oraz H. K. (zwanym dalej Podatnikami, Stroną lub Skarżącymi) wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości na rok 2014 w kwocie wskazanej w tym rozstrzygnięciu. Jednocześnie ustalono Podatnikom zobowiązanie podatkowe w podatku od nieruchomości za ten sam okres rozliczeniowy w wysokości wyższej niż wskazana w pierwotnej decyzji konstytutywnej z [...] r. Ten nowy wymiar daniny publicznej obejmował podatek od nieruchomości od gruntów związanych z działalnością gospodarczą oraz od budowli związanych z działalnością gospodarczą, w kwocie ustalonej w ostatecznej decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego.

Orzekając reformatoryjnie, Organ odwoławczy nie podzielił zapatrywania Prezydenta Miasta (wyrażonego w decyzji będącej efektem wznowienia postępowania) co do zasadności uwzględnienia, podczas kształtowania podstawy opodatkowania powierzchni użytkowej budynków należących do Podatników. Stało się tak, ponieważ w przekonaniu Samorządowego Kolegium Odwoławczego powierzchnia użytkowa tych nieruchomości budynkowych nie mogła być uznana za nową okoliczność w sprawie, implikującą wznowione postępowanie podatkowe. Już wcześniej była ona bowiem znana Organowi I instancji. W konsekwencji, Samorządowe Kolegium Odwoławcze, ustalając wysokość zobowiązania podatkowego wzięło pod uwagę jedynie powierzchnię gruntów (nie była ona sporna - przyjęto ich wielkość deklarowaną przez Podatników) oraz wartość budowli (zdaniem Organu II instancji, to ona była nową okolicznością faktyczną uzasadniającą wznowienie postępowania podatkowego i orzekanie w jego następstwie). Fundamentalnymi przepisami procesowymi, determinującymi takie, a nie inne rozstrzygnięcie Organu odwoławczego były zaś art. 240 § 1 pkt 5 oraz art. 233 § 1 pkt 2 lit. a) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 - zwanej dalej O.p.).