Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 15 lipca 2020 r., sygn. II SA/Bd 282/20

Siły zbrojne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Renata Owczarzak Sędziowie sędzia WSA Joanna Brzezińska ( spr ) sędzia WSA Grzegorz Saniewski Protokolant starszy sekretarz sądowy Ewa Majchrzak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 lipca 2020r. sprawy ze skargi T. M. na decyzję Szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego z dnia [...] grudnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie zawarcia kontraktu na pełnienie zawodowej służby wojskowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją Nr [...] Komendanta [...] z dnia [...] października 2017 r., odmówiono zawarcia ze st. kpr. rez. T. M. (skarżącym) kolejnego kontraktu na pełnienie zawodowej służby wojskowej. W uzasadnieniu organ podniósł, że dotychczasowy przebieg służby oraz informacje dot. życia prywatnego skarżącego nie pozwalają na stwierdzenie, że daje on rękojmię należytego wykonywania obowiązków służbowych żołnierza zawodowego, m.in. ze względu na jego problemy psychiatryczne: uzależnienie od alkoholu i hazardu oraz próby samobójcze.

Decyzją nr [...] z dnia [...] stycznia 2018 r. Szef Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego utrzymał w mocy powyższą decyzję. Organ odwoławczy potwierdził prawidłowość dokonanej przez organ I instancji oceny zebranego materiału dowodowego wskazującego, że skarżący nie jest osobą o nieposzlakowanej opinii, w związku z czym zasadną była odmowa zawarcia kolejnego kontraktu na pełnienie służby wojskowej.

Wyrokiem z dnia 24 lipca 2018 r. sygn. akt II SA/Bd 390/18, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy, uwzględniając skargę T. M., uchylił wskazane wyżej decyzje. W uzasadnieniu, podkreślając uznaniowość decyzji w przedmiocie zawarcia kolejnego kontraktu albo odmowy jego zawarcia oraz doniosłość cech osobowych kandydatów na żołnierzy zawodowych i żołnierzy pełniących służbę, ich prawidłowe rozpoznanie i właściwą ocenę, Sąd stwierdził jednak przekroczenie granic uznania administracyjnego. Według Sądu dokonana przez pryzmat braku możliwości sprawdzenia sprawności fizycznej negatywna ocena postawy skarżącego stanowiła niewątpliwe przekroczenie uznania administracyjnego. Sąd podkreślił, że nieprzystąpienie do sprawdzianu sprawności fizycznej wynikało z obiektywnej przeszkody, którą był wypadek w związku ze służbą wojskową, organ zaś nie wykazał, że przeszkoda ta miała charakter pozorny czy ewentualnie istniały podstawy do zakwestionowania zwolnienia lekarskiego. W ocenie Sądu nie było podstaw do ewentualnego snucia rozważań na temat skutków nieobecności skarżącego z powodu zwolnień lekarskich - wprawdzie organ odwoławczy wskazał, że uwzględnił to, iż żołnierz nie przystąpił do sprawdzianu sprawności fizycznej w 2014 r. z przyczyn od niego niezależnych, to jednak nawiązał do wyroku Sądu we W., że "brak dyspozycyjności skarżącego, wynikający z częstego korzystania ze zwolnień lekarskich, zwłaszcza w 2016 r., wypełnia znamiona braku odpowiedniej zdolności fizycznej do pełnienia zawodowej służby wojskowej". Sąd stwierdził, że powołanie argumentów wskazujących na istnienie po stronie skarżącego przymiotów osobistych dyskredytujących go do pozostawania w służbie, wymaga szczególnie starannych i rzetelnych ustaleń, gdyż dotyczy sfery osobistej, a więc szczególnie chronionej prawem.