Wyrok WSA w Białymstoku z dnia 2 czerwca 2020 r., sygn. II SA/Bk 45/20

Inne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia NSA Elżbieta Trykoszko (spr.), Sędziowie asesor sądowy WSA Marcin Kojło, sędzia WSA Marek Leszczyński, Protokolant specjalista Anna Makal, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 2 czerwca 2020 r. sprawy ze skargi J. P. na decyzję P. Wojewódzkiego Lekarza Weterynarii w B. z dnia [...] czerwca 2019 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej za prowadzenie produkcji w zakładzie bez uzyskania do wpisu do rejestru zakładów oddala skargę.

Uzasadnienie

Skarga została wywiedziona na tle następujących okoliczności.

W dniu [...] kwietnia 2018r. Powiatowy Lekarz Weterynarii w K. wszczął z urzędu postępowanie administracyjne w przedmiocie wymierzenia kary pieniężnej J. P. z uwagi na to, że uzyskał informację od Powiatowego Lekarza Weterynarii w Ł., iż J. P. w dniu [...] marca 2018r. na terenie targowiska miejskiego w N. wprowadzał do obrotu tuszki drobiowe nie będąc zarejestrowanym jako podmiot prowadzący działalność polegającą na wprowadzaniu na rynek produktów pochodzenia zwierzęcego w jakiejkolwiek formie ani nie składał wniosków o zarejestrowanie takiej działalności (figurował w rejestrach jako prowadzący działalność wyłącznie hodowlaną).

Organ I instancji po przeprowadzeniu kontroli w gospodarstwie strony i odebraniu wyjaśnień od strony wydal [...] czerwca 2018r. decyzją opatrzoną numerem [...] o wymierzeniu skarżącemu kary pieniężnej w kwocie 200 złotych za prowadzenie produkcji w zakładzie, który podlega rejestracji zgodnie z art. 6 ust. 2 Rozporządzenia (WE) Nr 852/2004 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 29 kwietnia 2004r. w sprawie higieny środków spożywczych, bez uzyskania wpisu do rejestru zakładów.

Na skutek uwzględnienia odwołania strony od tej decyzji, P. Wojewódzki Lekarz Weterynarii wydał w dniu [...] października 2018r. decyzję kasacyjną o numerze [...], mocą której uchylił decyzję organu I instancji i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. Organ odwoławczy stwierdził, że nie została wyjaśniona kwestia kwalifikacji działania strony jako tzw. sprzedaży bezpośredniej albowiem nie poczyniono ustaleń faktycznych, które pozwoliłyby na jednoznaczne stwierdzenie, że zachodzi przypadek sprzedaży bezpośredniej. Organ odwoławczy zalecił powtórzenie postępowania i zgromadzenie dowodów potwierdzających, że strona faktycznie prowadziła sprzedaż bezpośrednią w rozumieniu art. 5 pkt 4 ustawy z 16 grudnia 2005r. o produktach pochodzenia zwierzęcego, w szczególności przeprowadzenie ponownej kontroli miejsca, w którym strona prowadzi hodowlę drobiu i udokumentowanie jej przebiegu w sposób umożliwiający poczynienie odpowiednich ustaleń.