Wyrok WSA w Kielcach z dnia 25 marca 2020 r., sygn. I SA/Ke 35/20

Egzekucyjne postępowanie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Kuchta, Sędziowie Sędzia WSA Magdalena Chraniuk-Stępniak (spr.), Sędzia WSA Maria Grabowska, Protokolant Starszy inspektor sądowy Anna Adamczyk, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 25 marca 2020 r. sprawy ze skargi W. C. na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Kielcach z dnia (...). nr (...) w przedmiocie odmowy przywrócenia terminu do wniesienia zarzutów w postępowaniu egzekucyjnym oddala skargę

Uzasadnienie

Postanowieniem z (...) nr (...) Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w K. uchylił postanowienie Dyrektora Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w K. Inspektorat w O. Ś. z (...) nr (...) o odmowie W. C. przywrócenia terminu do wniesienia zarzutów w sprawie postępowania egzekucyjnego prowadzonego na podstawie tytułów wykonawczych od nr (...) do nr (...) z (...) i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia.

Organ ustalił, że Dyrektor Oddziału ZUS w K. Inspektorat w O.Ś. prowadzi postępowanie egzekucyjne w stosunku do majątku W. C. na podstawie ww. tytułów wykonawczych. Organ egzekucyjny 21 czerwca 2018 r. skierował do Urzędu Skarbowego w O. Ś. zawiadomienia o zajęciu innej wierzytelności pieniężnej o numerach od (...) do (...). Zostały one (wraz z odpisami tytułów wykonawczych) doręczone W. C. (...). w trybie doręczenia zastępczego, zgodnie z art. 44 k.p.a. Zobowiązany 18 września 2019 r. złożył do ZUS pismo opisane jako skarga na czynność w postaci zajęcia wierzytelności oraz pismo zatytułowane jako "Podanie o przywrócenie terminu" na złożenie skargi. Organ egzekucyjny zakwalifikował ww. pisma jako zarzut w sprawie egzekucji administracyjnej i postanowieniem z 1 października 2019 r., odmówił przywrócenia terminu do zgłoszenia zarzutów w sprawie postępowania egzekucyjnego prowadzonego na podstawie ww. tytułów wykonawczych.

Rozpoznając zażalenie na powyższe postanowienie Dyrektor stwierdził, że takie działanie organu egzekucyjnego było przedwczesne i stanowiło naruszenie ogólnych zasad postępowania administracyjnego, określonych w art. 7, art. 8 i art. 9 k.p.a. w zw. z art. 18 ustawy z 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tj. Dz.U.2019.1438 ze zm.) dalej "u.p.e.a." Wyjaśnił, że jednym z koniecznych elementów podania (wniosku), które strona wnosi do organu administracji publicznej, zgodnie z art. 63 § 2 k.p.a., jest wskazanie żądania. Stwierdził, że we wstępnej części złożonego wniosku, zobowiązany określił wprost, że wnosi skargę na czynność egzekucyjną w postaci zajęć wierzytelności o numerach od (...) do (...) oraz zawnioskował o jej uchylenie w całości i "prawne unieważnienie zawiadomień o zajęciu wierzytelności". Natomiast w szerokim uzasadnieniu wniesionego pisma zobowiązany powołał się na zarzut, którego podstawa została zawarta przez ustawodawcę w art. 33 § 1 pkt 7 u.p.e.a., tj. zarzut braku uprzedniego doręczenia zobowiązanemu upomnienia, o którym mowa w art. 15 § 1 u.p.e.a. W końcowej zaś części złożonego pisma zobowiązany zawnioskował o umorzenie postępowania egzekucyjnego prowadzonego w przedmiotowych sprawach na podstawie art. 59 § 1 pkt 2, 3, 7, 10 u.p.e.a., które stanowią obligatoryjne podstawy umorzenia przez organ egzekucyjny prowadzonego postępowania egzekucyjnego w przypadku wystąpienia przesłanek, o którym mowa w tych przepisach prawa. Wraz z pismem z 9 września 2019 r. zobowiązany wniósł pismo zatytułowane jako "Podanie o przywrócenie terminu" na złożenie skargi. Z obu tych pism wynika, że zobowiązany powołał postawy prawne uprawniające stronę do wystąpienia do organu egzekucyjnego z trzema różnymi środkami zaskarżenia. Postępowania w sprawie tych środków zaskarżenia, tj. postępowanie z wniosku zobowiązanego stanowiącego skargę na czynności egzekucyjne na podstawie art. 54 u.p.e.a.; postępowanie prowadzone przez organ egzekucyjny na skutek złożenia przez zobowiązanego zarzutów na podstawie art. 33 u.p.e.a. oraz postępowanie z wniosku strony o umorzenie postępowania egzekucyjnego na podstawie art. 59 u.p.e.a., służą realizacji praw zobowiązanego, jednak postępowań tych nie można uznać za tożsame. Różnice pomiędzy nimi są zasadnicze i istotne dla ochrony praw zobowiązanego. Dotyczą m.in. terminu przysługującego stronie do ich wniesienia.