Wyrok WSA w Łodzi z dnia 18 maja 2010 r., sygn. III SA/Łd 66/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Teresa Rutkowska Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Łuczyńska (spr.) Sędzia NSA Janusz Nowacki Protokolant asystent sędziego Agata Brolik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 maja 2010 r. sprawy ze skargi Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w P. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie uznania zarzutów za nieuzasadnione oddala skargę

Uzasadnienie

Pismem z dnia 26 sierpnia 2009 roku Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w P. działając na podstawie art. 27 § 1 i 3, art. 33, art. 34 § 4, art. 35 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2005 r. Nr 229, póz. 1954 z późn. zm.) wniósł zarzuty w sprawie postępowania egzekucyjnego prowadzonego na podstawie tytułu wykonawczego nr [...] wystawionego w dniu [...]. Zarzucając naruszenie art. 33 pkt 8, 9 i 10 oraz art. 27 § 3 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji poprzez zastosowanie zbyt uciążliwego środka egzekucyjnego, prowadzenie egzekucji przez organ niewłaściwy, niewskazanie w tytule wykonawczym okresu, którego dotyczy i niedołączenie do tytułu wykonawczego dowodu doręczenia upomnienia, zobowiązany wniósł o umorzenie postępowania egzekucyjnego i wstrzymanie wykonania czynności egzekucyjnych do czasu uprawomocnienia się orzeczenia Sądu.

Postanowieniem z dnia [...], Nr [...] Dyrektor II Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w Ł. na podstawie art. 34 § 4, w związku z art. 17 § 1, art. 18 i art. 19 § 4 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji oraz art. 124 k.p.a. uznał zgłoszone zarzuty za nieuzasadnione. W uzasadnieniu postanowienia organ egzekucyjny podkreślił, że zgodnie z art. 19 § 4 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, Dyrektor Oddziału Zakładu Ubezpieczeń Społecznych jest organem egzekucyjnym uprawnionym do stosowania egzekucji z wynagrodzenia za pracę, ze świadczeń z ubezpieczenia społecznego, z renty socjalnej, z wierzytelności pieniężnych oraz z rachunków bankowych, w egzekucji administracyjnej należności pieniężnych z tytułu składek na ubezpieczenia społeczne i należności pochodnych od składek oraz nienależnie pobranych świadczeń z ubezpieczenia społecznego lub innych świadczeń wypłacanych przez ten oddział, które nie mogą być potrącane z bieżących świadczeń. W myśl natomiast art. 7 § 2 powołanej ustawy, organ egzekucyjny stosuje środki egzekucyjne, które prowadzą bezpośrednio do wykonania obowiązku, a spośród kilku takich środków - środki najmniej uciążliwe dla zobowiązanego. Zastosowanie najmniej uciążliwego środka egzekucyjnego może mieć miejsce jedynie wówczas, gdy istnieje możliwość wyboru środka. W niniejszej sprawie dłużnik nie wskazał żadnego innego skutecznego środka egzekucyjnego, a jedynym możliwym źródłem zaspokojenia należności powstałych z tytułu składek na ubezpieczenie społeczne było zajęcie rachunku bankowego dłużnika. Ustosunkowując się do zarzutów zawartych w zażaleniu organ egzekucyjny podniósł, iż w świetle art. 26 ustawy, podstawą wszczęcia postępowania egzekucyjnego jest tytuł wykonawczy sporządzony według ustalonego wzoru. Jednym z wzorów tytułów wykonawczych określonych w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 22 listopada 2001 roku w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. Nr 137, poz. 1541 ze zm.) jest wzór TYT-1 - czyli tytuł wykonawczy jednopozycyjny stosowany w przypadku egzekucji należności pieniężnych, który został również wystawiony w niniejszej sprawie. Wystawiony w dniu 13 sierpnia 2009 roku tytuł wykonawczy o nr Rb-2395/2009 zawiera wszystkie elementy enumeratywnie wymienione w treści art. 27 § 1 ustawy. W pozycji bowiem nr 31 został określony rodzaj należności, w poz nr 32 okres, którego zaległość dotyczy, natomiast poz nr 33 kwota należności głównej.