Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 23 stycznia 2020 r., sygn. II SA/Wr 679/19

Wodne prawo

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Olga Białek Sędziowie: Sędzia NSA Halina Filipowicz - Kremis - spr. Sędzia WSA Gabriel Węgrzyn po rozpoznaniu w Wydziale II w trybie uproszczonym na posiedzeniu niejawnym w dniu 23 stycznia 2020 r. sprawy ze skargi M. K. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego we [...] z dnia [...] grudnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie oddalenia skargi na bezczynność wierzyciela w sprawie wykonania decyzji nakazującej likwidację całkowitą połączenia rurowego zbiornika bezodpływowego ze studzienką, stanowiącą odbiornik wód opadowych i drenarskich oraz zobowiązującą do niezwłocznego przekazania informacji o likwidacji połączenia po zakończeniu prac oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia [...] września 2018 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze we [...], po rozpatrzeniu skargi M. K. na bezczynność wierzyciela - Wójta Gminy [...], w sprawie wykonania, zmienionej decyzją Samorządowego Kolegium Odwoławczego we [...] z dnia [...] października 2013 r. ([...]), decyzji Wójta Gminy [...] z dnia [...] sierpnia 2013 r. ([...]), nakazującej J. E. i T. E., właścicielom działki nr [...], obręb [...], Gmina [...], likwidację całkowitą połączenia rurowego zbiornika bezodpływowego ze studzienką, stanowiącą odbiornik wód opadowych i drenarskich oraz zobowiązującą J. E. i T. E. do niezwłocznego przekazania informacji o likwidacji wyżej wymienionego połączenia po zakończeniu prac, na podstawie art. 6 § 1a ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2018 r. poz. 1314, z późn. zm.); dalej jako "upea", oddaliło skargę. W motywach wskazano, że decyzją z dnia [...] sierpnia 2013 r. ([...]) Wójt Gminy [...] nakazał J. E. i T. E., właścicielom działki nr [...], obręb [...], likwidację całkowitą połączenia rurowego zbiornika bezodpływowego ze studzienką, stanowiącą odbiornik wód opadowych i drenarskich oraz zobowiązał Ich do niezwłocznego przekazania informacji o likwidacji wyżej wymienionego połączenia po zakończeniu prac, a także określił termin wykonania tych prac. Z kolei Samorządowe Kolegium Odwoławcze we [...], decyzją z dnia [...] października 2013 r. ([...]), uchyliło ww. rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji w części dotyczącej terminu i w tym zakresie umorzyło postępowanie, natomiast w pozostałym zakresie decyzja Wójta została utrzymana w mocy. Materialnoprawną podstawę decyzji Wójta stanowiły przepisy art. 29 ust. 1 i 3 ustawy z dnia 18 lipca 2001 r. Prawo wodne (wówczas: Dz.U. z 2012 r. poz. 145, z późn. zm.; dalej jako "pr.w."). Natomiast treść nakazu określono na podstawie opinii biegłego, E. S., z czerwca 2013 r., który we wnioskach końcowych ekspertyzy wskazał m.in., że: zebrany przez niego materiał dowodowy, dokumentujący stan faktyczny, uzasadnia wydanie przez organ gminy na podstawie art. 29 ust. 3 pr. w., decyzji nakazującej właścicielowi działki nr [...] obręb [...] -. całkowitą likwidację połączenia rurowego, znajdującego się na jego działce zbiornika bezodpływowego ze studzienka, stanowiącą odbiornik wód opadowych i drenarskich. Istnienie tego połączenia, nawet przy oświadczeniu właściciela o jego zaślepieniu, stwarza domniemania potencjalnych możliwości połączenia czynnego. Przekształcenie terenów, przez ich podwyższenie miało miejsce na obu działkach (nr [...] i nr [...]) i w ocenie biegłego, nie wpłynęło istotnie na dynamikę spływu wód opadowych między sąsiadującymi działkami, tym samym nie daje bezwzględnych podstaw do przywrócenia wartości rzędnych wysokościowych na sąsiadujących działkach. Najprostszym i najskuteczniejszym sposobem zabezpieczenia działki skarżącego, przed ewentualnymi szkodami związanymi z omawianymi przesłankami zmiany stosunków wodnych na obu działkach, obok natychmiastowej likwidacji połączenia rurowego zbiornika ścieków ze studzienki i ewentualnej legalizacji odpływu wody z drenażu działki nr [...] byłaby zmiana lokalizacji istniejącej studzienki - przesunięcie parę metrów na północ od granicy z działką nr [...]. Następnie, postanowieniem z dnia [...] czerwca 2014 r. ([...]), Kolegium, działając na podstawie przepisu art. 6 § 1a ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (wówczas Dz. U. z 2012 r. poz. 1015, z późn. zm.), oddaliło skargę M. K. na bezczynność wierzyciela - Wójta Gminy [...]. Wobec faktu, że decyzja Wójta Gminy [...] nie wskazywała sposobu, w jaki decyzja miała być wykonana, Kolegium uznało, że zobowiązani mogli wybrać sposób likwidacji połączenia rurowego. Uwzględniło także, że z akt sprawy - obejmujących protokoły z oględzin, wraz z dokumentacją fotograficzną - wynikało, iż połączenie zostało zlikwidowane. Zobowiązani wykonali także kolejny punkt decyzji, informując wierzyciela, pismem z dnia [...] marca 2014 r. o jej wykonaniu. Po rozpoznaniu wniosku M. K. o ponowne rozpatrzenie sprawy, postanowieniem z dnia [...] października 2014 r. ([...]), samorządowe kolegium odwoławcze utrzymało w mocy zaskarżone postanowienie. Na drugoinstancyjne postanowienie kolegium M. K. złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (dalej jako "WSA") we Wrocławiu, a po jej oddaleniu skargę kasacyjną od wyroku WSA we Wrocławiu z dnia 4 marca 2015 r. (znak II SA/Wr 855/14). Skutkowało to uchyleniem przez Naczelny Sąd Administracyjny (dalej jako "NSA") zaskarżonego wyroku WSA we Wrocławiu oraz obydwu ww. postanowień kolegium. W wyroku z dnia 1 marca 2017 r. (znak II OSK 1644/15), NSA przyjął, że w uchylonych orzeczeniach nie uwzględniono i nie ustalono, jaki był stan poprzedni, który nakazano przywrócić decyzją Wójta. NSA zgodził się bowiem ze skarżącą, że skoro decyzja Wójta nakazywała przywrócenie stanu poprzedniego, to powinien to być stan sprzed wykonania połączenia rurowego, które łączy zbiornik bezodpływowy ze studzienką, a więc ostatni znany stan niepowodujący szkodliwego oddziaływania na grunt skarżącej. Sąd zauważył, że orzeczenie Wójta opierało się na opinii biegłego, który stwierdził, że niezbędna jest całkowita likwidacja połączenia rurowego zbiornika bezodpływowego ze studzienką, natomiast samo zaślepienie połączenia jest niewystarczające dla osiągnięcia tego stanu. Co za tym idzie, z treści przedmiotowej decyzji wynika, że istnienie połączenia rurowego, nawet w przypadku oświadczenia właściciela o jego zaślepieniu, stwarza domniemanie potencjalnych możliwości połączenia czynnego. Według NSA, obowiązek nałożony wskazaną decyzją jest precyzyjny i jasno określa nakaz całkowitej likwidacji połączenia rurowego. Natomiast wyprowadzone przez organy i WSA we Wrocławiu wnioski na podstawie oględzin przeprowadzonych w dniu [...] maja 2014 r. stoją w sprzeczności z opinią biegłego i treścią nakazu zawartego w decyzji z dnia [...] sierpnia 2013 r., której osnowa i uzasadnienie nie budzą, w ocenie NSA, żadnych wątpliwości interpretacyjnych. Jak zauważył sąd, dla stwierdzenia, że nałożony obowiązek został wykonany nie ma znaczenia, iż woda w studzience jest klarowna i bezwonna. Szkodliwie na grunt sąsiedni oddziaływać może zarówno woda klarowna, jak i zanieczyszczona. Sąd zgodził się tym samym z zarzutami skarżącej kasacyjnie, że zamurowanie i zatynkowanie otworu nie stanowi wykonania decyzji Wójta.