Wyrok WSA w Krakowie z dnia 10 stycznia 2020 r., sygn. II SA/Kr 1394/19

Ochrona zwierząt

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jacek Bursa Sędziowie: WSA Agnieszka Nawara - Dubiel WSA Magda Froncisz (spr.) Protokolant: starszy referent sądowy Anna Frasik - Mazurek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 stycznia 2020 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w Miechowie na uchwałę nr IV/29/2019 Rady Gminy w Książu Wielkim z dnia 21 lutego 2019 r. w sprawie przyjęcia programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy Książ Wielki w 2019 roku stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w całości.

Uzasadnienie

Rada Gminy w Książu Wielkim podjęła w dniu 21 lutego 2019 r. uchwałę NR IV/29/2019 w sprawie przyjęcia Programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy Książ Wielki w 2019 roku. Uchwała została podjęta na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 994 ze zm.), dalej powoływanej jako "u.s.g.", art. 11 ust. 1 i art. 11a ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (t.j. Dz.U. z 2019 r. poz. 122), po zasięgnięciu opinii Nadleśnictwa Miechów, Koła Łowieckiego "Leśnik", Koła Łowieckiego "Mirów", Koła Łowieckiego "Knieja", Powiatowego Lekarza Weterynarii w Miechowie oraz Krakowskiego Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami.

Załącznik do wskazanej uchwały stanowi Program opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na rok 2019 r.

Prokurator Rejonowy w Miechowie wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na ww. uchwałę, zaskarżając ją w całości.

Zaskarżonej uchwale zarzucił:

I. istotne naruszenie prawa we wprowadzeniu do Załącznika do uchwały Rady Gminy, stanowiącego Program opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt, a to art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o ochronie zwierząt (Dz.U.2019.122 t.j, dalej: u.o.z.), polegającego na przekroczeniu granic upoważnienia ustawowego i powtórzeniu zapisów powyższej ustawy o treści: "Zwierzę, jako istota żyjąca, zdolna do odczuwania cierpienia, nie jest rzeczą. Człowiek jest mu winien poszanowanie, ochronę i opiekę ";