Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 14 listopada 2019 r., sygn. I SA/Ol 512/19

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodnicząca sędzia WSA Renata Kantecka, Sędziowie sędzia WSA Ryszard Maliszewski, sędzia WSA Przemysław Krzykowski (sprawozdawca), Protokolant sekretarz sądowy Jolanta Piasecka, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 14 listopada 2019r. sprawy ze skargi M. K. - R. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia "[...]", nr "[...]" w przedmiocie zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za wrzesień, listopad i grudzień 2014r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z "[...]", Naczelnik Urzędu Skarbowego (dalej jako "organ I instancji", "Naczelnik") określił w stosunku do M. K. (dalej jako "podatnik", "strona", "skarżąca") zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za wrzesień, listopad 2014 i grudzień 2014r. z uwagi na zakwestionowanie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez firmę Spółkę A ( dalej jako Spółka) tytułem sprzedaży surowego oleju rzepakowego. Organ stwierdził, że transakcje pomiędzy wymienionymi na tych fakturach podmiotami miały na celu dokonanie oszustwa podatkowego. Ponadto organ I instancji stwierdził, iż strona miała, bądź przy zachowaniu należytej ostrożności, mogła mieć świadomość, że jest uczestnikiem oszukańczego procederu. W związku z tym w oparciu o art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm., dalej jako ustawa VAT) zakwestionował stronie prawo do odliczenia podatku naliczonego z ww. faktur.

Po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez skarżącą zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie decyzją z "[...]","[...]" Dyrektor Izby Administracji Skarbowej (dalej jako "organ odwoławczy", "Dyrektor") utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu organ odwoławczy przytoczył treść art. 86 ust 1, art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy VAT, wskazując, że regulacje tam zawarte stanowią odzwierciedlenie zasad wynikających z art. 168 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE z dnia 11 grudnia 2006 r. L 347, s. 1 ze zm.). Przepisy te statuują naczelną zasadę VAT, tj. zasadę neutralności. Dyrektor zauważył jednakże, że zasada ta podlega ograniczeniom. Jednym z takich ograniczeń, wynikającym z treści powyższych regulacji, jak i istoty podatku od wartości dodanej, jest brak możliwości odliczenia podatku z faktur niedokumentujących rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, wynikająca z art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy VAT.