Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 14 listopada 2019 r., sygn. III SA/Gd 628/19

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alina Dominiak (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Janina Guść, Sędzia WSA Bartłomiej Adamczak, Protokolant Asystent sędziego Krzysztof Pobojewski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 listopada 2019 r. sprawy ze skargi J. F. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia 31 lipca 2019 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta [...] z dnia 2 kwietnia 2019 r. nr [...], 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] na rzecz skarżącej J. F. kwotę 497 (czterysta dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 2 kwietnia 2019 r. Prezydent Miasta, działając na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych, odmówił przyznania J. F. świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku z koniecznością sprawowania opieki nad matką B. H.

Organ wskazał, że świadczenie pielęgnacyjne przysługuje, gdy niepełnosprawność osoby wymagającej opieki powstała nie później niż do ukończenia 18 roku życia lub w trakcie nauki (...), jednak nie później niż do ukończenia 25 roku życia. Matka wnioskodawczyni legitymuje się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności ustalonym od dnia 7 kwietnia 2014 r., ze wskazaniem, że niepełnosprawność istnieje od 48. roku życia. Organ wskazał też, że choć Trybunał Konstytucyjny w wyroku z dnia 21 października 2014 r. K 38/13 stwierdził, że art. 17 ust. 1b ustawy ( w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego nad osobą niepełnosprawną) jest niezgodny z Konstytucją, to jednak fakt ten nie oznacza wykluczenia tego kryterium ze stosowania, a nadto nie ma odpowiedniej regulacji prawnej do przyznania stronie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego.