Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 30 października 2019 r., sygn. I SA/Wr 786/18

Podatek od towarów i usług

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Katarzyna Radom, Sędziowie: sędzia WSA Dagmara Dominik - Ogińska (sprawozdawca) sędzia WSA Daria Gawlak - Nowakowska, Protokolant: starszy sekretarz sądowy Barbara Głowaczewska, po rozpoznaniu na rozprawie w Wydziale I w dniu 9 października 2019 r. sprawy ze skargi A sp. z o.o. we W. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W. z dnia [...] maja 2018 r. nr [...] w przedmiocie określenia za lipiec 2014 r. kwoty różnicy podatku od towarów i usług do zwrotu na rachunek bankowy I. uchyla zaskarżoną decyzję w całości; II. zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W. na rzecz strony skarżącej kwotę 4.367 (cztery tysiące trzysta sześćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

1. Postępowanie podatkowe przed organami podatkowymi.

1.1. Przedmiotem skargi A sp. z o.o. (dalej: Skarżąca/ Spółka/ Strona) jest decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej we W. (dalej: organ odwoławczy) z dnia [...] maja 2018r. nr [...] utrzymująca w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego W. (dalej: organ podatkowy pierwszej instancji) z dnia [...] marca 2017r. nr [...] określającą kwotę podatku od towarów i usług (dalej: VAT) za lipiec 2014r. do zwrotu na rachunek bankowy w wysokości 0 zł.

1.2. Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że w złożonej w dniu 8 sierpnia 2014r. deklaracji VAT-7 za lipiec 2014r. Spółka wykazała: nabycie towarów i usług pozostałych w kwocie netto 294.185 zł, VAT 67.663 zł; wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w wysokości 296.338 zł; kwotę podatku do zwrotu na rachunek bankowy w wysokości 69.447 zł. Wykazane przez Spółkę w ww. deklaracji nabycie dotyczyło oleju rzepakowego, zakupionego od P.H.U. B A.W. z siedziba w R. na podstawie faktur z dnia [...] lipca 2014r. nr [...] oraz z dnia [...] lipca 2014r. nr [...] oraz zakupów pozostałych (zakup akcesoriów do samochodu, opłaty za przejazd autostradą, za naprawę samochodu, za wypożyczenie samochodu, za usługi parkingowe, za usługi księgowe, opłata notarialna) z tytułu których Spółka wykazała w rozliczeniu podatek naliczony w kwocie 2.857 zł. Nabyty na podstawie ww. faktur VAT olej rzepakowy był przedmiotem wykazanej w deklaracji wewnątrzwspólnotowej dostawy na rzecz czeskiego kontrahenta - firmy C s.r.o. z siedzibą w N., C. (Republika Czeska) udokumentowanej fakturami z dnia [...] lipca 2014r. nr [...] i nr [...] ; z dnia [...] lipca 2014r. nr [...] i [...] . W oparciu o zebrany w sprawie materiał dowodowy organ podatkowy pierwszej instancji uznał, że faktury wystawione przez B nie dokumentują rzeczywistych transakcji na podstawie art. 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a) oraz art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a) ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011r., Nr 177, poz. 1054 ze zm.; dalej: ustawa o VAT). Ustalono bowiem, że w lipcu B nabywała towar od kontrahentów D sp. z o.o. z siedzibą w S. z którą organy podatkowe nie miały możliwości kontaktu oraz z firmą E sp. z o.o., której działalność była związana z procederem oszustw podatkowych. Odwołano się też do przesłuchań A. W. oraz M.S. - osoby faktycznie prowadzącej działalność B , która potwierdziła nieświadomy udział w procederze tzw. karuzeli podatkowej. Organ podatkowy pierwszej instancji Stwierdzono też, że firma C s.r.o. jest podmiotem nierzetelnym i niewiarygodnym a znaczącym dowodem w tym zakresie są zeznania K.S., reprezentującego firmę C s.r.o., który w Prokuraturze Okręgowej w G. przyznał się do przedstawionych mu zarzutów dotyczących w szczególności uczestnictwa w oszustwie, polegającym na karuzelowym obrocie olejem rzepakowym. Tym samym wskazano, że przeprowadzone w przedmiotowej sprawie transakcje nabycia i dostaw oleju rzepakowego przez występujące w sprawie podmioty mimo, że poparte fakturami VAT, płatnościami, dokumentami transportowymi wskazują na to, że nie miały celu gospodarczego a wręcz miały charakter pozorny i służyły wyłudzeniu zwrotu VAT. Zdaniem organu podatkowego pierwszej instancji utworzenie Spółki miało na celu wydłużenie łańcucha podmiotów uczestniczących w wirtualnym handlu olejem rzepakowym. O słuszności powyższego stwierdzenia, zdaniem organu podatkowego pierwszej instancji świadczy to, że w dokumentach firmy brak jest dowodów na to aby Spółka przygotowywała się do tego rodzaju działalności, poza tym nie posiada zaplecza do prowadzenia tego typu działalności gospodarczej w postaci magazynów, środków transportu, nie zatrudniała pracowników do obsługi sprzedaży oleju, nie posiadała zgromadzonych środków finansowych na prowadzenie działalności gospodarczej na tak dużą skalę. W wyniku wizji lokalnej dokonanej pod adresem zgłoszonym jako siedziba Skarżącej stwierdzono, że mieści się tam archiwum biura rachunkowego, należącym do prokurenta Spółki - I.J.. Zdaniem organu podatkowego pierwszej instancji Spółka świadomie uczestniczyła w łańcuchu dostaw tego samego towaru - oleju rzepakowego, który faktycznie krążył z Polski do Czech i z powrotem, był przedmiotem "dostawy" przez kolejne podmioty w celu zalegalizowania przepływu środków pieniężnych oraz uzyskania zwrotu różnicy podatku w związku z deklarowaniem wewnątrzwspólnotowej dostawy tego towaru na rzecz firmy C s.r.o. Zdaniem organu podatkowego pierwszej instancji transakcje zakupu i sprzedaży oleju rzepakowego pozornie stanowiły dostawy w rozumieniu art. 7, bądź wewnątrzwspólnotowe dostawy w rozumieniu art. 13 ustawy o VAT. Spółka była beneficjentem transakcji karuzelowych a jej udział w łańcuchu transakcji i deklarowanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na rzecz C s.r.o. miał na celu otrzymanie VAT, który nie został zapłacony przez podmioty występujące na wcześniejszym etapie obrotu. Organ podatkowy pierwszej instancji stwierdził, że Spółka nie działała w dobrej wierze ponieważ okoliczności przeprowadzanych transakcji powinny wzbudzić u niej co najmniej wątpliwości co do legalności. Z uwagi na fakt, że Spółka nie podjęła jakiegokolwiek działania w celu weryfikacji rzetelności realizowanych na jej rzecz dostaw oleju, w konsekwencji utraciła prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez B . Uznano też, że nie dokonano czynności opodatkowanych w przedmiotowym miesiącu i nie uznano pozostałego podatku naliczonego wykazanego w deklaracji.