Wyrok WSA w Warszawie z dnia 11 października 2019 r., sygn. II SA/Wa 206/19

Ubezpieczenie społeczne

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Ewa Marcinkowska, Sędzia WSA Sławomir Antoniuk, Sędzia WSA Ewa Kwiecińska (spr.), Protokolant starszy referent Agnieszka Fidor po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 października 2019 r. sprawy ze skargi R. K. na decyzję Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] grudnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia w drodze wyjątku uchyla zaskarżoną decyzję

Uzasadnienie

Prezes Zakładu Ubezpieczeń Społecznych decyzją z dnia [...] grudnia 2018 r. nr [...] odmówił przyznania R. K. świadczenia w drodze wyjątku .

W treści decyzji Prezes ZUS zaznaczył, że zgodnie z art. 83 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz. U z 2018 r., poz. 1270) przyznanie renty z tytułu niezdolności do pracy w drodze wyjątku na podstawie jest możliwe, gdy spełnione są łącznie przesłanki wymienione w tym przepisie.

Z dokumentacji znajdującej się w aktach rentowych wynika, że na przestrzeni 36 lat życia, tj. do dnia powstania całkowitej niezdolności do pracy ubezpieczony udokumentował 7 lat i 5 dni łącznych okresów ubezpieczenia.

Organ zaznaczył także, że w latach 2000-2012 nie został udowodniony żaden okres zatrudnienia lub innej działalności popartej opłacaniem składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe. Przy orzekaniu w przedmiocie świadczeń w drodze wyjątku kluczowe są powody niespełnienia przez wnioskodawcę wymogów koniecznych do uzyskania świadczenia w trybie zwykłym. Konieczne jest więc zbadanie, czy brak tych uprawnień był spowodowany szczególnymi okolicznościami w postaci trudnych do przezwyciężenia przeszkód, zdarzeń lub trwałych stanów, na które osoba ubezpieczona nie miała wpływu.