Wyrok WSA w Krakowie z dnia 30 października 2019 r., sygn. I SA/Kr 1247/18

Podatek dochodowy od osób prawnych

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia: WSA Piotr Głowacki (spr.) Sędziowie: WSA Grażyna Firek WSA Inga Gołowska Protokolant: Specjalista Małgorzata Kruszec po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 października 2019 r. sprawy ze skarg K. M. na decyzje Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w K. z dnia 17 września 2018 r. nr [...], [...], [...] w przedmiocie orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności za zaległości podatkowe spółki w podatku dochodowym od osób prawnych za 2015 r., w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu wynagrodzeń wypłaconych w miesiącach od lipca do października 2015 r. oraz w podatku od towarów i usług za III kwartał 2015 r. wraz z odsetkami za zwłokę i kosztami egzekucyjnymi skargi oddala

Uzasadnienie

Wobec istnienia zaległości podatkowych, których egzekucja wobec P. Sp. z o.o. okazała się bezskuteczna, Naczelnik Urzędu Skarbowego [...] decyzjami z dnia 23.03.2018 r. nr [...], nr [...] i nr [...], orzekł o solidarnej odpowiedzialności K. M. za zaległość podatkową w/w spółki z tytułu podatku dochodowego od osób prawnych za 2015r. wraz z odsetkami za zwłokę i kosztami egzekucyjnymi, z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych z tytuły wynagrodzeń wypłacanych w miesiącach od lipca do października 2015r. wraz z odsetkami za zwłokę i kosztami egzekucyjnymi oraz w podatku od towarów i usług za III kwartał 2015 r. wraz z odsetkami za zwłokę i kosztami egzekucyjnymi.

Od decyzji tych podatnik złożył odwołania, zarzucając naruszenie:

1) art. 116 § 1 pkt 1 lit. b Ordynacji podatkowej (zwanej dalej O.p.) poprzez:

• jego niezastosowanie i orzeczenie odpowiedzialności skarżącego za zaległości podatkowe spółki, mimo że ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że w okresie powstania niewypłacalności spółki skarżący pozostawał w leczeniu psychiatrycznym i przyjmował pod kontrolą lekarza leki mające wpływ na sferę świadomości i zdolności pokierowania swoim postępowaniem, co uzasadnia twierdzenie, że skarżący nie był w stanie rozpoznać znaczenia podejmowanych przez siebie czynności we wskazanym okresie, w konsekwencji czego nie ponosi winy w niezłożeniu wniosku o upadłość we właściwym terminie,