Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 19 września 2019 r., sygn. II SA/Gl 639/19

Pomoc społeczna

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Edyta Kędzierska, Sędziowie Asesor WSA Tomasz Dziuk (spr.), Sędzia NSA Łucja Franiczek, Protokolant specjalista Beata Bieroń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 września 2019 r. sprawy ze skargi E. L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wójta Gminy G. z dnia [...] r. nr [...], 2) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach na rzecz skarżącej kwotę 480 (czterysta osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Wójt Gminy G. decyzją z dnia [...] r. nr [...] działając m.in. na podstawie art. 17 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1952 ze zm.) odmówił E. L. (dalej: skarżąca) przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej wnioskowanego na H. K. Uzasadniając decyzję organ I instancji wskazał, że skarżącej od 1 lipca 2013r. przyznano bezterminowo zasiłek dla opiekuna, który jest przez nią nadal pobierany. Tymczasem zgodnie z art. 17 ust. 5 lit. b ustawy o świadczeniach rodzinnych świadczenie pielęgnacyjne nie przysługuje, jeżeli osoba sprawująca opiekę ma prawo do specjalnego zasiłku opiekuńczego.

Od powyższej decyzji organu I instancji skarżąca wniosła odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Katowicach, zarzucając naruszenie prawa materialnego, polegające na zastosowaniu normy prawnej wyrażonej w art. 17 ust. 5 lit. b ustawy o świadczeniach rodzinnych bez uwzględnienia wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21 października 2014 r. sygn. akt K 38/13, w którym uznano niekonstytucyjność części normy prawnej zawartej w ww. przepisie w zakresie, w jakim różnicuje prawo do świadczenia pielęgnacyjnego osób sprawujących opiekę nad osobą niepełnosprawną ze względu na datę powstania niepełnosprawności osoby wymagającej opieki, a przez to naruszenie art. 190 ust. 1 Konstytucji. W odwołaniu zarzucono także naruszenie art. 17 ust. 5 lit. b ustawy o świadczeniach rodzinnych poprzez jego błędną wykładnię i niezastosowanie art. 27 ust. 5 poprzez nie uwzględnienie, że w razie zbiegu uprawnień do świadczenia pielęgnacyjnego i zasiłku dla opiekuna osoba uprawniona ma prawo wyboru jednego ze świadczeń, zgodnie z art. 27 ust. 5 ustawy. W odwołaniu został także zawarty wniosek o uchylenie zaskarżonej decyzji organu I instancji i przyznanie stronie odwołującej świadczenia pielęgnacyjnego lub uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.