Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 29 sierpnia 2019 r., sygn. I SA/Wr 404/19

Podatek dochodowy od osób fizycznych; Interpretacje podatkowe

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Kamila Paszowska-Wojnar, Sędziowie Sędzia WSA Anetta Makowska-Hrycyk (sprawozdawca), Sędzia WSA Jadwiga Danuta Mróz, Protokolant starszy specjalista Małgorzata Jakubiak, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 29 sierpnia 2019 r. sprawy ze skargi M. M. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia [...] stycznia 2019 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych I. uchyla interpretację indywidualną w części odnoszącej się do pytania nr 1, II. oddala skargę w pozostałej części, III. zasądza od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej na rzecz M. M. kwotę 200 zł (dwieście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

1. Postępowanie przed organem.

1.1. Przedmiotem skargi M. M. (dalej również jako: skarżący, wnioskodawca) była interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej jako: Dyrektor KIS, organ interpretacyjny)z dnia [...] stycznia 2019 r. nr [...], udzielona na tle przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2018 r., poz. 1509 ze zm., dalej jako: "u.p.d.o.f.").

1.2. W dniu 6 listopada 2018 r. do Dyrektora KIS wpłynął wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej art. 21 ust. 1 pkt 29 u.p.d.o.f. Wnioskodawca opisał zdarzenie przyszłe wskazując, że prowadzenie przez niego działalności gospodarczej będzie polegać m.in. na kupowaniu roszczeń odszkodowawczych przysługujących za wywłaszczenie wobec Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego. Roszczenia odszkodowawcze będą nabywane na podstawie: 1) umów sprzedaży wierzytelności z odroczonym terminem płatności, który następował będzie w określonym terminie od dnia uprawomocnienia się decyzji ustalającej wysokość odszkodowania (cenę sprzedaży stanowić będzie określony procent ustalonego odszkodowania, mniejszy od jego ostatecznej wysokości); 2) umów sprzedaży wierzytelności (zapłata ceny określonej kwotowo następować będzie w chwili zawierania umowy cesji). Cesjonariusz będzie zatem wchodził w sytuację prawną cedenta. Na podstawie ww. umów sprzedaży, wnioskodawca będzie zobowiązany do zapłaty ceny na rzecz zbywającego wierzytelność, zaś zbywający do przeniesienia praw do odszkodowania za szeroko pojęte wywłaszczenie. Wnioskodawca podkreślił, że pod pojęciem wywłaszczenia sensu largo, do którego nawiązuje art. 21 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, mieści się przejęcie przez podmiot publiczny określonego prawa rzeczowego do nieruchomości tak w drodze decyzji administracyjnej, jak i z mocy samego prawa. Złożony przez niego wniosek odnosi się natomiast do wszystkich form przymusowego wyzucia z praw do nieruchomości przez podmiot publiczny. Zakresem zwolnienia określonego w art. 21 ust. 1 pkt 29 u.p.d.o.f., objęte zostały wszelkie formy wywłaszczenia dokonane na jakiejkolwiek podstawie prawnej. W orzecznictwie i literaturze przedmiotu podkreśla się, że pojęcie postępowania wywłaszczeniowego nie zostało zawężone tylko do jego rozumienia na gruncie ustawy o gospodarce nieruchomościami. W szerokim znaczeniu oznacza wszelkie formy ingerencji państwa w prawa własności przysługujące innym podmiotom. Przedmiotem wywłaszczenia jest prawo rzeczowe, a skutkiem przejście prawa na rzecz Skarbu Państwa, jednostki samorządu terytorialnego albo wygaśnięcie prawa bądź ograniczenie wykonywania prawa. Zdaniem wnioskodawcy, ustanowione w art. 21 ust. 1 pkt 29 u.p.d.o.f. zwolnienie przedmiotowe obejmuje swoim zakresem również podmioty, które nabyły w drodze cesji wierzytelność przysługującą z tytułu wywłaszczenia. Uzupełniając wniosek dodał, że podstawa prawna powstania roszczeń będzie wynikała z ustawy z 1997 r. o gospodarce nieruchomościami lub innych ustaw zawierających podstawę prawną wywłaszczenia sensu largo. Roszczenia będą pierwotnie przysługiwały podmiotom wywłaszczonym. Do sprzedaży dojdzie na podstawie art. 509 ustawy - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2018 r., poz. 1025 z późn. zm.; dalej jako: "k.c."), zaś do samego wywłaszczenia i odszkodowania, zastosowanie znajdą przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami (lub ustaw do niej odsyłających). W związku z ww. transakcjami, wnioskodawca będzie ponosił wydatki związane z osiągnięciem przychodów tj.: zapłata ceny, podatek od czynności cywilnoprawnych oraz nabywanie usług obsługi prawnej związanej z cesją wierzytelności oraz ich dochodzeniem. Bez ich poniesienia, nie uzyskałby przychodu z odszkodowania za wywłaszczenie, do którego prawo przysługiwać będzie mu właśnie z tytułu umowy cesji. Wobec powyższego, wnioskodawca zwrócił się do DKIS z następującymi pytaniami: