Wyrok WSA w Gdańsku z dnia 17 lipca 2019 r., sygn. I SA/Gd 623/19

Podatek od nieruchomości

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zbigniew Romała, Sędziowie Sędzia NSA Elżbieta Rischka (spr.), Sędzia WSA Irena Wesołowska, Protokolant Asystent Sędziego Krzysztof Pobojewski, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 17 lipca 2019 r. sprawy ze skargi A. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 8 stycznia 2019 r. sygn. akt [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od nieruchomości za 2012 r. 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącej kwotę 6900 (sześć tysięcy dziewięćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Stan faktyczny sprawy przedstawia się następująco:

Pismem z dnia 23 grudnia 2016 r. A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w T (dalej: "Spółka", "skarżąca") wystąpiła do Burmistrza (dalej: "Burmistrz", "organ pierwszej instancji") z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w podatku od nieruchomości za lata 2011-2016.

W uzasadnieniu wskazano, że przeprowadzona przez Spółkę kompleksowa inwentaryzacja obiektów podlegających opodatkowaniu wykazała różnice pomiędzy stanem faktycznym a deklarowanymi podstawami opodatkowania podatkiem od nieruchomości. Podano, że w deklaracjach za lata 2011-2016 Spółka wykazywała do opodatkowania wg maksymalnej stawki grunty o powierzchni 70.315 m2 sklasyfikowane jako lasy, które nie są i nie były w tym okresie zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej. Wyjaśniono również, że w latach 2011-2016 Spółka wykazywała do opodatkowania budynek kręgielni wg najwyższej stawki, tj. dla budynków związanych

z prowadzeniem działalności gospodarczej, podczas gdy budynek ten znajduje się w złym stanie technicznym (brak mediów, dziury w dachu i ścianach, co nie pozwala na funkcjonalne wykorzystanie obiektu i umożliwia dostanie się do wnętrza szkodliwych czynników zewnętrznych). Ponadto Spółka podniosła, że w okresie od 2011 r. do lipca 2016 r. wykazywała do opodatkowania jako budowle 125 kempingów, które nie powinny podlegać opodatkowaniu, gdyż stanowią tymczasowe obiekty budowlane.