Wyrok WSA w Lublinie z dnia 26 czerwca 2019 r., sygn. II SA/Lu 192/19

Co do zasady tego rodzaju kontener, jaki posadowił na nieruchomości inwestor, ustawiony na bloczkach betonowych, a więc niepołączony trwale z gruntem, nie przeznaczony do czasowego użytkowania, zaliczyć należy do obiektów kontenerowych wymienionych wprost w art. 3 pkt 5 in fine prawa budowlanego. Posadowienie tego rodzaju obiektu na nieruchomości jest tożsame z budową tymczasowego obiektu budowlanego, co oznacza, że wykonanie takich robót budowlanych wymaga albo pozwolenia na budowę albo zgłoszenia (art. 29 ust. 1 pkt 12 w zw. z art. 30 ust. 1 pkt 1 prawa budowlanego).

Ze zwolnienia od obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę korzystają jedynie tymczasowe obiekty budowlane wymienione w art. 29 ust. 1 pkt 12 p.b., w odniesieniu do których konieczne jest dokonanie zgłoszenia budowy organowi administracji architektoniczno-budowlanej. Zakres przedmiotowy art. 29 ust. 1 pkt 12 p.b. nie pokrywa się z zakresem przedmiotowym art. 3 pkt 5 p.b. Hipoteza art. 29 ust. 1 pkt 12 p.b. nie obejmuje wszystkich rodzajów tymczasowych obiektów budowlanych wymienionych w art. 3 pkt 5 p.b. Ze zwolnienia od obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę korzystają jedynie tymczasowe obiekty budowlane przewidziane do rozbiórki lub przeniesienia w inne miejsce w terminie określonym w art. 29 ust. 1 pkt 12 p.b., przy czym spośród obiektów budowlanych przeznaczonych do czasowego użytkowania zgłoszeniem mogą zostać objęte jedynie te obiekty, które nie są połączone trwale z gruntem.

W sytuacji, gdy inwestor wybudował obiekt budowlany, o którym mowa w art. 3 pkt 5 p.b., ale nie dopełni obowiązku dokonania zgłoszenia tej budowy w organie administracji architektoniczno-budowlanej, nie znajduje zastosowania wyłączenie obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę, o którym mowa w art. 29 ust. 1 pkt 12 p.b.

Zarówno w braku wymaganego pozwolenia na budowę, jak i zgłoszenia, istnieje możliwość zalegalizowania wybudowanego obiektu pod warunkiem spełnienia wymogów określonych w przepisach art. 48 ust. 2 i 3 i art. 49 albo - odpowiednio - w art. 49b ust. 2, 4 i 5 prawa budowlanego. Niespełnienie tych warunków powoduje, w obu sytuacjach, nałożenie obowiązku rozbiórki obiektu (art. 48 ust. 4 w zw. z ust. 1 oraz art. 49b ust. 3 i 7 w zw. z ust. 1 prawa budowlanego). W przypadku obu tych trybów postępowania legalizacyjnego nakaz rozbiórki obiektu jest wydawany w stosunku do obiektu zrealizowanego samowolnie, w przypadku, gdy nie jest możliwa jego legalizacja poprzez doprowadzenie go do stanu zgodnego z prawem oraz w przypadku nie przedstawienia dokumentacji niezbędnej do doprowadzenie obiektu budowlanego do stanu zgodnego z prawem.