Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 11 czerwca 2019 r., sygn. II SA/Bd 235/19

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Klotz Sędziowie Sędzia WSA Grzegorz Saniewski Asesor WSA Katarzyna Korycka (spr.) Protokolant Starszy sekretarz sądowy Jakub Jagodziński po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 czerwca 2019 r. sprawy ze skargi P.O. na decyzję [...] Inspektora Sanitarnego w [...] z dnia [...] stycznia 2019 r. nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2018 r. nr [...] Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny ("PPIS") w I. nie stwierdził u skarżącego P. O. choroby zawodowej: obustronnego trwałego odbiorczego ubytku słuchu typu ślimakowego lub czuciowo-nerwowego spowodowanego hałasem, wyrażonego podwyższeniem progu słuchu o wielkości co najmniej 45 dB w uchu lepiej słyszącym, obliczonym jako średnia arytmetyczna dla częstotliwości audiometrycznych 1, 2 i 3 kHz, wymienionej w poz. 21 wykazu chorób zawodowych, określonego w przepisach w sprawie chorób zawodowych wydanych na podstawie art. 237 § 1 pkt 3-6 i 11 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz.U. z 2018 r., poz. 917 ze zm., dalej powoływanej też jako "kp").

W uzasadnieniu decyzji organ I instancji wskazał, iż stosownie do regulacji kp oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (Dz.U. z 2013 r. poz. 1367, dalej powoływanego też jako "rozporządzenie RM"), podstawę rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy stanowiły orzeczenie lekarskie nr [...] o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej, wystawione przez Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy w B., orzeczenie lekarskie nr [...] o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej, wystawione w postępowaniu orzeczniczym-odwoławczym przez Instytut Medycyny Pracy im. prof. J. Chorób Zawodowych i Zdrowia Środowiskowego w [...] oraz ocena narażenia zawodowego dotycząca skarżącego. Organ wyjaśnił, że w toku prowadzonego postępowania ustalił, że skarżący zatrudniony był: 1) w latach [...] w Cukrowni "[...]" w T. na stanowisku: pracownik fizyczny sezonowy; 2) w latach [...] w [...] w P. na stanowisku: oczyszczacz paździerzy, paździerzowy, piłowy, formierz płyt; 3) w roku [...] w [...] K. w D. (obecnie: A. P. S.A. Oddział w D. ) na stanowisku: maszynista taśmociągu; 4) w latach [...] w [...] na stanowisku: robotnik budowlany; 5) w latach [...] w [...] w J. (obecnie: [...] [...] S.A., [...] w J. ) na stanowisku: aparatowy procesów dyfuzyjnych, monter aparatury i urządzeń chemicznych, ślusarz, operator. Przy czym, jak wskazał organ I instancji, w przypadku dwóch pierwszych zakładów pracy, ocena narażenia zawodowego w tych zakładach nie została przeprowadzona, w związku z brakiem dokumentacji osobowej. Natomiast pozostałe z ww. zakładów pracy, przeprowadziły odpowiednie czynności związane z oceną narażenia zawodowego skarżącego oraz przesłały do PPIS odpowiednie dokumenty. Organ zaznaczył, iż w orzeczeniu lekarskim nr [...] o braku podstaw do rozpoznania choroby zawodowej wskazuje się, iż stwierdzony u skarżącego głęboki, obustronny niedosłuch przewodzeniowy jest typowy dla przewlekłego schorzenia ucha środkowego, że skarżący od wielu lat chorował na przewlekłe zapalenie uszu środkowych oraz, że właśnie to schorzenie uszu i stan po obustronnej radykalnej ich operacji jest podstawową przyczyną niedosłuch skarżącego. Natomiast w orzeczeniu lekarskim nr [...] - wydanym przez Instytut Medycyny Pracy im. prof. J. w [...], po odwołaniu się skarżącego od poprzedniego orzeczenia, wskazano iż charakter rozpoznanego u skarżącego obustronnego uszkodzenia słuchu typu mieszanego przewodzeniowo-odbiorczego, nie posiada cech klinicznych uszkodzenia słuchu spowodowanego skutkami biologicznego działania hałasu na narząd słuchu, który nie doprowadza do uszkodzeń słuchu typu mieszanego przewodzeniowo-odbiorczego. Stwierdzone uszkodzenie, jak zaznaczono, powstało w wyniku przewlekłego ropnego zapalenia ucha środkowego prawego i lewego, z powodu którego skarżący przeszedł dwukrotnie zabieg operacyjny (w [...] r. ucha środkowego prawego, w [...] r. ucha środkowego lewego). Mając powyższe na uwadze, powołując się na zgromadzony w sprawie materiał dowodowy oraz wynikający z przepisów prawa wymóg rozpoznania choroby zawodowej przez lekarza zatrudnionego w uprawnionej jednostce orzeczniczej, jako niezbędnej przesłanki stwierdzenia choroby zawodowej, organ I instancji wskazał, że w niniejszej sprawie brak było podstaw do wydania decyzji stwierdzającej u skarżącego choroby zawodowej, stanowiącej przedmiot zgłoszenia podejrzenia choroby zawodowej.