Wyrok WSA w Łodzi z dnia 21 maja 2019 r., sygn. II SA/Łd 1131/18

Pomoc społeczna

Dnia 21 maja 2019 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Jolanta Rosińska (spr.), Sędziowie Sędzia NSA Paweł Janicki, Sędzia NSA Bogusław Klimowicz, , Protokolant Pomocnik sekretarza Aleksandra Banasiak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 maja 2019 roku sprawy ze skargi U. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego 1. oddala skargę; 2. przyznaje i nakazuje wypłacić z funduszu Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi radcy prawnemu M. S. z A Kancelaria Radców Prawnych w Ł., Al. [...] kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych powiększoną o należny podatek od towarów i usług tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącej z urzędu. A.B.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] nr [...], organ Prezydent Miasta Ł. przyznał U. K. pomoc w formie zasiłku celowego z przeznaczeniem na częściowe pokrycie kosztów zakupu opału w miesiącu wrześniu 2018 r. w wysokości 200 zł. Decyzji nadano rygor natychmiastowej wykonalności. W uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia organ l instancji wskazał, że sytuacja życiowa i materialna strony uzasadnia przyznanie pomocy finansowej w formie zasiłku celowego, a wysokość udzielonej pomocy uwzględnia jej potrzeby i możliwości finansowe organu.

Odwołanie od powyższej decyzji złożyła U. K. podnosząc, że przyznana kwota nie wystarcza jej na zakup opału, ponieważ ma do ogrzania 70 m2 - 2 pokoje i kuchnię, a ze względu na stan zdrowia musi mieć ciepło (jest osobą niepełnosprawną). Dodała, że otrzymuje pomoc 317 zł + dodatki na dożywianie i na leki, tym samym nie stać jej na zakup opału. Przyznane 200 zł zaledwie wystarcza na 2 metry węgla, co nie jest wystarczające na całą zimę.

Decyzją z dnia [...] Nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2017r., poz. 1257 z późn. zm.), art. 3 ust. 3, 4, art. 7 pkt 4, 5, 6, art. 8 ust. 1 pkt 1, art. 39 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 12 marca 2004r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2018r. poz. 1508 z późn. zm.), § 1 pkt 1 lit a Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 14 lipca 2015r. w sprawie zweryfikowanych kryteriów dochodowych oraz kwot świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej (Dz. U. z 2015 r., poz. 1058), utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu pierwszej instancji. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ wskazał, że jak wynika z akt sprawy U. K. jest osobą bezrobotną, bez prawa do zasiłku. Zainteresowana w dniu 8 lipca 2018 r. złożyła wniosek o ustalenie stopnia niepełnosprawności, termin komisji wyznaczono na dzień 19 września 2018 r. Strona cierpi na zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa, osteoporozę, nadciśnienie tętnicze, miażdżycę, astmę oskrzelową. Córka U. K. prowadzi odrębne gospodarstwo domowe. Akta sprawy zawierają oświadczenie strony złożone pod odpowiedzialnością karną z art. 233 k.k., w którym podnosi: "jestem nadal bezrobotna zarejestrowana w PUP, prowadzę samodzielne gospodarstwo, nie pracuję, nie mam dodatku mieszkaniowego, termin komisji o wydanie orzeczenia o niepełnosprawności wyznaczono na dzień 19.09.2018r.". Akta sprawy zawierają również oświadczenie córki strony złożone pod odpowiedzialnością karną z art. 233 k.k., w którym podnosi: "mama prowadzi osobne gospodarstwo. Nie jestem w stanie pomagać jej finansowo. Utrzymuje się z niskiej renty rodzinnej. Nie wyrażam zgody na przeprowadzenie wywiadu alimentacyjnego". Organ dalej podniósł, że w toku przeprowadzonego wywiadu środowiskowego ustalono, iż strona spełnia kryteria przyznania zasiłku, jednak potrzeby osób i rodzin korzystających z pomocy zostają uwzględnione, jeżeli odpowiadają celom i mieszczą się w możliwościach - przede wszystkim finansowych - pomocy społecznej. Spełnienie kryteriów przez osobę ubiegającą się o zasiłek celowy z art. 39 u.p.s. nie oznacza, że istnieje po jej stronie roszczenie o przyznanie tego świadczenia w wysokości, którą sama określi. Wprost przeciwnie - zainteresowany musi liczyć się z tym, że organ odmówi przyznania mu tego świadczenia lub jego wysokość będzie inna niż ta, którą określił w złożonym wniosku. Wysokość, jak i samo przyznanie świadczenia uzależnione są od możliwości finansowych organu przyznającego pomoc oraz ilości innych osób potrzebujących i zamieszkujących na terenie danej gminy. Dlatego też organ, nie może swojej pomocy skoncentrować na finansowaniu potrzeb tylko jednej osoby, choćby jej sytuacja materialna, czy też zdrowotna była najtrudniejsza. Kolegium stwierdziło, że sytuacja materialna wnioskodawczyni jest niewątpliwie trudna, co jednak nie oznacza, że uzyskiwane z pomocy społecznej środki mogą być traktowane jako źródło dochodu wystarczające do zaspokojenia jej potrzeb życiowych. Organ I instancji kierował się również ogólną zasadą dostosowywania rodzaju, formy i rozmiaru świadczeń do okoliczności konkretnej sprawy, jak również uwzględnił potrzeby osób korzystających z pomocy społecznej. Organ I instancji ma przy tym prawo do decydowania o sposobie rozdziału posiadanych środków zgodnie z obowiązującymi przepisami w kontekście ogólnej liczby osób ubiegających się o pomoc i zgłaszanych przez nich potrzeb oraz żądań. Organ podkreślił, że świadczenie w formie zasiłku celowego nie ma charakteru publicznego prawa podmiotowego, czyli bezwzględnie należnego, a pomoc społeczna nie jest bezwzględnie zobowiązana do zaspokojenia wszystkich zgłaszanych potrzeb, a jedynie do tych, które są niezbędne i odpowiadają możliwościom finansowym pomocy społecznej. Strona korzystająca ze świadczeń celowych z pomocy społecznej nie może oczekiwać zaspokojenia każdej zgłoszonej potrzeby w satysfakcjonującym ją zakresie, bowiem pomoc celowa jest jedynie wsparciem i nie może być pojmowana jako stałe źródło dochodów. Organ dodał, że pomoc społeczna nie jest w stanie zabezpieczyć wszystkich potrzeb osób o nią się ubiegających, jak również udzielać wszelkich świadczeń w oczekiwanej przez te osoby wysokości. W przedmiotowej sprawie trudno nie dostrzec również, iż strona objęta jest regularną pomocą finansową. Podjęte przez organ I instancji rozstrzygnięcie, nie przekracza, zdaniem Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł., granic uznania administracyjnego i pozostaje w zgodzie z obowiązującymi przepisami prawa.