Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 29 kwietnia 2019 r., sygn. II SA/Wr 97/19

Zagospodarowanie przestrzenne

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Mieczysław Górkiewicz Sędziowie: Sędzia NSA Halina Filipowicz - Kremis Sędzia WSA Władysław Kulon - spr. Protokolant sekretarz sądowy Ewa Trojan po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 29 kwietnia 2019 r. sprawy ze skargi J. T. i B. T. na uchwałę Rady Miejskiej W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części Z.we W. I. stwierdza nieważność § 13 ust. 2 pkt 2 zaskarżonej uchwały; II. dalej idącą skargę oddala; III. zasądza od Gminy W. na rzecz strony skarżącej kwotę 797 zł (słownie: siedemset dziewięćdziesiąt siedem złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

J. T.i B. T. złożyli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu skargę na § 2 ust. 2 pkt 1), § 13 ust. 1 pkt 2) i § 13 ust. 2 pkt 2 uchwały Rady Miejskiej W. z dnia [...] r. (Nr [...]) w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego części Z. we W. wnosząc o stwierdzenie nieważności przywołanych przepisów oraz zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych.

Kwestionowanej uchwale zarzucono naruszenie:

- art. 140 ustawy Kodeks Cywilny z dnia 23 kwietnia 1964r. (Dz.U. z 2018 r. poz. 1025, dalej k.c.) w zw. z art. 21 ust.1, art. 64 ust. 3, art. 7 Konstytucji RP oraz z art. 3 i 33 o zagospodarowaniu przestrzennym z dnia 7 lipca 1994 r. (Dz.U. z 1999, nr 15, poz. 139, dalej u.z.p.), poprzez nadużycie przez organ, przy kształtowaniu treści uchwały władztwa planistycznego wynikającego z przepisów prawa, polegającego na wprowadzeniu bez podstawy prawnej ograniczenia prawa do korzystania z nieruchomości i jej zagospodarowania w § 2 ust. 2 pkt 1) w zw. z § 13 ust. 1 pkt 2) i § 13 ust. 2 pkt 2) uchwały, tj. zakazu przebudowy oraz rozbudowy obiektu historycznego znajdującego się przy ulicy M. K. [...] oraz ustaleniu dla terenu, na którym znajduje się wskazana nieruchomość przeznaczenia podstawowego - zabudowy mieszkaniowej o niskiej intensywności w układzie wolnostojącym, szeregowym lub bliźniaczym, co w konsekwencji doprowadziło do naruszenia prawa własności skarżących;