Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 26 kwietnia 2019 r., sygn. I SA/Wr 80/19

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Piotr Kieres, Sędziowie sędzia WSA Marta Semiczek, sędzia WSA Daria Gawlak-Nowakowska (sprawozdawca), Protokolant starszy specjalista Małgorzata Jakubiak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 kwietnia 2019 r. przy udziale sprawy ze skargi T. M. na interpretację indywidualną Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia [...] grudnia 2018 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych oddala skargę w całości.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi jest interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia [...] grudnia 2018 r., nr [...] z dnia [...] grudnia 2018 r. wydana na rzecz T. M. (dalej: Wnioskodawca, Strona, Skarżący) w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odsetek ustawowych od zadośćuczynienia oraz renty.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny: Wnioskodawca był pracownikiem firmy A Sp. z o.o. (dalej: "Spółka"), która to Spółka wykonywała prace górnicze na rzecz B. W dniu 7 października 2010 r., podczas wykonywania przez Wnioskodawcę prac podziemnych nastąpiło tąpnięcie, które spowodowało odrzucenie i przysypanie Wnioskodawcy, skutkiem czego doznał On poważnych obrażeń ciała. Skutkowało to długim procesem leczenia, a później rehabilitacji. Uszczerbek na zdrowiu Wnioskodawcy jest znaczny (73%). Przez długi okres Wnioskodawca był niezdolny do wykonywania pracy zarobkowej. Na chwilę obecną ma orzeczoną częściową niezdolność do pracy. Rodzaj i charakter doznanych urazów nie pozwala Mu jednak podjąć pracy zarobkowej. Z uwagi na powyższe, Wnioskodawca wystąpił do spółki B S.A. z roszczeniami odszkodowawczymi, opartymi na przepisach Kodeksu cywilnego (art. 435 Kodeksu cywilnego), które obejmowały żądanie zadośćuczynienia za doznaną krzywdę (art. 445 § 1 Kodeksu cywilnego) oraz żądanie odszkodowania w postaci renty (art. 444 § 2 Kodeksu cywilnego). Podmiot ten odmówił jednak uznania jakichkolwiek roszczeń Wnioskodawcy, stąd też Wnioskodawca zmuszony był dochodzić ich na drodze sądowego postępowania cywilnego. W wyroku z dnia 8 stycznia 2018 r., Sąd Okręgowy w L., Wydział I Cywilny, sygn. akt [...] zasądził na rzecz Wnioskodawcy kwotę 150.000 zł tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 1 października 2011 r. do dnia zapłaty, znajdującymi uzasadnienie w przepisie art. 481 Kodeksu cywilnego oraz rentę za okres od dnia 7 kwietnia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., również z ustawowymi odsetkami, opartymi na powołanym przepisie Kodeksu cywilnego. Sąd Okręgowy wskazał, że za ugruntowany należy uznać pogląd, że jeżeli zobowiązany nie płaci zadośćuczynienia w terminie wynikającym z przepisów Kodeksu cywilnego, uprawniony nie ma możliwości czerpania korzyści z zadośćuczynienia jakie mu się należy już w tym terminie. Sąd zasądził również na rzecz Wnioskodawcy, od dnia 1 stycznia 2017 r. świadczenie rentowe na przyszłość. Pozwana Spółka nie apelowała przedmiotowego wyroku i w dniu 11 maja 2018 r. wypłaciła na rzecz Wnioskodawcy kwotę 150.000 zł tytułem zadośćuczynienia, odsetki od tegoż zadośćuczynienia w wysokości 100.080,82 zł, jak również skapitalizowaną rentę w wysokości 199.022,52 zł wraz z odsetkami od tego świadczenia w wysokości 62.319,34 zł. Wypłacone kwoty są zgodne z wyrokiem Sądu Okręgowego w L.